De reünie

De reünie van het Baudartius College was bij de dochters het belangrijkste onderwerp in de afgelopen maanden. Op de speciale website konden ze lezen wie zich inmiddels heeft opgegeven. Wie gaan we tegenkomen, waar wonen ze en wat doen ze? Al moet ik ook zeggen dat dat misschien vragen uit de oude doos zijn. Via een hoop sociale mediakanalen weten ze uitstekend wat oud-schoolgenoten uitspoken.

Maar de reünie van het Baudartius is toch anders. De naam van de school gaat verdwijnen en het schoolgebouw gaat op slot. Een omgeving, die voor heel veel tieners veel heeft betekend, gaat verdwijnen. Mevrouw Bombeld én beide dochters hebben er op school gezeten. De eerste heeft de school al opnieuw beleefd toen de kinderen daarop zaten, dus die blijft thuis. Maar de twee dochters komen er graag nog eens voor de laatste keer terug. En ze zijn niet de enigen met grote verwachtingen. Vanuit de hele regio, heel Nederland en zelfs uit het buitenland, stroomden de oud-leerlingen afgelopen zaterdag toe.

Ik zie het met eigen ogen als ik ‘s middags rond half vier bij het station op de hippe dochter sta te wachten. Vanuit de stationshal slaan honderden uitgelaten oud-leerlingen linksaf en lopen langs het kantoor van de ING-bank rechtstreeks naar de Isendoornstraat 1. Daar is het beeld inmiddels bizar. Vanaf de hoofdingang van de school heeft zich een rij wachtenden van wel 200 meter gevormd langs de Nieuwstad en de Grote Gracht. Ergernis lijkt er niet te ontstaan, het weerzien met oud-schoolgenoten onder een stralend zonnetje is altijd gezellig. De hippe dochter gaat appen met haar oud-schoolvriendinnen. Gaan we rechtstreeks naar het terras op de Houtmarkt of trotseren we deze enorme rij? Ze kiezen voor het laatste.

Vele ogen zijn deze zaterdag gericht op oud-leerling en cabaretier Jochem Myjer, die heel wat jaartjes geleden vanaf zijn ouderlijk huis aan het Zwanenvlot 213 naar het Baudartius fietste. Van de jongste dochter hoorde ik dat hij zich heeft aangemeld en hij is inderdaad in Zutphen verschenen. Zaterdag was hij razend populair, al vraag ik mij wel af of hij dat 32 jaar geleden, als onbekende druktemaker, ook al was. Bekend maakt deze zaterdag zeer bemind.

Op zondagmorgen ligt er een tijdschrift op de keukentafel. Terwijl de rest nog in bed ligt blader ik door 104 jaar historie. Oud-rectoren komen aan het woord, een oud-leerling traint tegenwoordig Husky-honden in het noorden van Zweden en de Zutphense stadsarcheoloog Michel Groothedde maakt bekend als kleuter bijna verdronken te zijn in de Grote Gracht.

En met de reünie komt er een einde aan een tijdperk. Vanaf deze zomer verdwijnt de naam Baudartius College definitief van de gevel. Het was zaterdag een waardige afsluiting van een bijzonder tijdperk.