Paasblazer

De zaken liepen door elkaar afgelopen weekend. Ineens was het eerder laat, ik raakte van de leg en zocht naarstig naar het verloren uur. De Heer was waarlijk opgestaan, Hij zocht paaseieren, regende nat in het onweer en warmde dampend op bij een groot paasvuur waarbij Andre Hazes luid over de weilanden galmde. De chocola smolt weg. Alles waar ik in geloofde bleek de volgende dag niet waar te zijn. Goedgelovig trapte ik overal in, losse veter, lekke band, er zit iets tussen je tanden, je gulp staat open.

Eén ding bleek wel echt waar, er lagen vijf handgeblazen glazen eieren verstopt in Zutphen en niet van kinderachtig knikkerformaat zoals chocolade paaseitjes, maar nog groter dan struisvogeleieren.

Meesterblazer David Beliën heeft zijn glasblazerij in Zutphen. Nu klinkt dat al vrij sprookjesachtig, maar het kan nog specialer want de paasblazer verstopte zijn grote glazen eieren in de stad. Op zondagochtend zoemde Zutphen van de zoekende mensen. Ik dacht aan assepoester en haar glazen muiltje. Een voorzichtig zonnetje brak door, trompetnarcissen stonden vrolijk in het gelid en de majestueuze magnoliaboom achter dat Bolwerck toonde haar laatste dagen van schoonheid. Vergankelijkheid in vrolijke kleuren, de lente sleurde me mee en wreef het me onder de neus: alles van waarde is weerloos* en gaat veel te snel voorbij.

Om plaats te maken voor iets nieuws, overigens. Dat was te zien in de blikken vol hoopvolle verwachting van de zoekers. Moeders doken in heggen, kinderen kropen op handen en knieën door een gemeenteplantsoen, een oudere heer keek omhoog naar een boom en overwoog om erin te klimmen. Maar helaas, hij durfde niet aan een voorbijganger te vragen of ze hem een kontje kon geven en het leek hem te beschamend als het hem ook met een zetje niet zou lukken. Toch dacht hij iets feeërieks te zien glimmen, ver boven zijn bereik. Hij liet het maar zo. Soms is iets idyllischer als het net buiten bereik blijft. Het plezier van het zoeken mocht voortduren en werd niet abrupt afgebroken door het geluk van het vinden. Voor een paar geluksvogels wel natuurlijk, maar als ze vertelden dat ze een echt glazen ei vonden in wonderlijk mooie kleuren, dan werden ze niet geloofd. Zo gaat dat op een bepaalde datum. Dat is maar goed ook, zo blijven de sprookjes sprookjesachtig.

(* Lucebert)