Eerste sneeuwklokjes melden zich

ZUTPHEN – “Zo, u hebt de eerste gevonden?” Een echtpaar loopt op de Boompjeswal, het Zutphense plantsoen aan de rand van de binnenstad, en ziet een fotograaf gehurkt tussen de planten. Ja, ze zijn er weer, de lentebodes met hun winterse naam, de bloemen gaan bijna open. Die van de gele narcissen eromheen trouwens ook.

Door Sander Grootendorst

Beide soorten worden volop aangeplant in tuinen en parken en kunnen van daaruit verwilderen. Sneeuwklokjes vormen soms hele tapijten, waardoor het van een afstand lijkt alsof er in plaats van regen toch sneeuw is gevallen. Ze kwamen van nature niet in Nederland voor, maar worden inmiddels tot de inheemse flora gerekend. Al eeuwen geleden werden sneeuwklokjes beeldbepalende planten op landgoederen.
In recentere tijd zijn daar verschillende soorten sneeuwklokjes bijgekomen, die sterk op de ‘eigenlijke’ plant lijken. Met name het groot sneeuwklokje wordt steeds vaker aangetroffen, met blauwgroene, bredere bladeren. Moeilijk te bepalen.
De witte stipjes in het park geven wat vreugde in donkere dagen én ze bieden voedsel aan eventueel al actieve insecten. En ze hebben nog meer voor ons in petto, sneeuwklokjes bevatten galamantine, een stof die wordt gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Alzheimer. Er zijn volgens wetenschappers veelbelovende resultaten mee geboekt.
Zowaar valt er dezer dagen hier en daar lichte sneeuw. Sneeuwklokjes zijn voor iedereen geheugensteuntjes dat desondanks het voorjaar in aantocht is. Er zat op de Boompjeswal ook al een merel zachtjes te zingen.