De mooiste gezichten van Zutphen
AlgemeenIn Zutphen begon fotograaf Frank Mossink ruim twee jaar geleden met het portretteren van opvallende stadsgenoten. Zijn fascinatie voor portretten deelde hij op social media, waar het snel aansloeg bij een breed publiek. Eind 2023 vierde Mossink zijn 100e portret, en vanaf dit jaar is de wekelijkse serie te bewonderen in Contact Zutphen-Warnsveld.
Door Frank Mossink
Het begin van de ontmoeting met dit Mooiste Gezicht van Zutphen start met een ritje op de duofiets, waarmee ze menig ‘kwetsbare oudere’ rondrijdt. Maar, meteen laat ze weten dat ze een afkeer heeft van deze term. Het vinden van een beter alternatief is lastig, gezien ouder worden soms aanvoelt als een rouwproces, om verschillende redenen. Veranderingen in lichaam en geest, het verlies van dierbaren, en het ontstaan van een gevoel van eenzaamheid zijn hier enkele voorbeelden van.
De dame die ik interview en portretteer is geboren en getogen in Warnsveld, waar ze opgroeide met haar moeder en broer. Na haar studie vertrok ze naar Arnhem voor een theateropleiding en vervolgens naar Utrecht. Oorspronkelijk keerde ze een jaar geleden terug voor de liefde, maar inmiddels ze ook echt verliefd geworden op Zutphen.
Al van jongs af aan wist ze dat ze iets met theater wilde doen. Zo organiseerde ze vaak hele voorstellingen voor de buurt, gebruikmakend van de carport als perfect podium voor circusacts, musicals en andere optredens. Of hoe ze op elk verjaardagsfeest in de fotoboeken terugziet dat ze bijvoorbeeld in de bh van haar moeder hele voordrachten voor alle visite hield, soms tot vervelens toe.
Van kleins af aan wist ze al wel dat ze iets met theater wilde gaan doen. Ze vertelt hoe ze vaak hele voorstellingen voor de buurt organiseerde, waarbij de carport een perfect toneel met coulissen was voor circus, musicals en andere acts. Of hoe ze op elk verjaardagsfeest in de fotoboeken terugziet dat ze bijvoorbeeld in de bh van haar moeder hele voordrachten voor alle visite hield, soms tot vervelens toe.
Na een tijdje als actrice te hebben gewerkt, besefte ze dat er iets ontbrak. Ze ontdekte dat ze zich meer thuis voelde achter de schermen, langs de zijlijn of achter de camera. Dit kwam deels door haar eigenwijsheid om niet altijd precies te doen wat een rol van haar vroeg, maar vooral omdat ze met theater het onzichtbare zichtbaar wilde maken. Ze wilde onbesproken zaken bespreekbaar maken en zo een ingang vinden tot mensen en hun verhalen. Daarom volgde ze een opleiding tot docerend theatermaker aan de HKU.
Dit leidde tot het idee om kunst in te zetten om belangrijke gebeurtenissen beter te begrijpen en mensen met elkaar te verbinden. Ze richtte zich vooral op het vertellen van verhalen die gehoord moeten worden rondom het thema vergankelijkheid. Zo organiseert ze fietstochten met ouderen, waarbij ze samen een reis door hun leven maken. Er wordt stilgestaan bij vragen als: waar kom je vandaan en waar ga je naartoe? Het traject wordt afgesloten met een feestelijke bijeenkomst en een uniek kunstwerk waarin de deelnemer de hoofdrol speelt. De deelnemer krijgt een verhaal waarin hij of zij de hoofdrol speelt. Behalve dat het troostend werkt, is het mooi dat het hele traject een vraag of verlangen inzichtelijk maakt. Inzichten die vaak ook wezenlijk zijn voor de verzorgenden om te weten in de zorg die ze aan diegene bieden.
Een belangrijke persoonlijke ervaring in haar leven was de dementie die bij haar opa en oma ontstond. Ze zag hoe ze langzaam leken te verdwijnen in hun omgeving. Na een leven vol ervaringen, lachen en huilen, vond ze dat hun leven een ander einde verdiende, een einde dat nog steeds gevierd mocht worden.
Merel kan deze trajecten nu uitvoeren in opdracht van het Odensenhuis dankzij een subsidie van een fonds. Ze zoekt echter ook naar nieuwe financiering om dit voort te kunnen zetten. Daarnaast kunnen mensen ook zelf een traject bij haar inkopen.
Naast deze trajecten werkt Merel samen met een andere theatermaker, Noa Pylyser, aan een nieuw initiatief. Ze zijn beiden terug in Zutphen en merkten op dat steeds minder deurkoordjes zichtbaar zijn. Daarom gaan ze op zoek naar verborgen verhalen in Zutphen en willen ze geheimen onthullen die zich nog achter voordeuren verschuilen. Het doel van dit project is om meer verbinding te creëren in Zutphen en bewoners een kijkje achter de voordeur te gunnen.
De naam van deze vragendrager is Merel Rutgers.
Facebook ‘Frank Mossink’
