Eke Mannink: 'De reacties hebben me overdonderd'

Tweede druk van debuutroman 'Zo stroom ik van je over' verschijnt deze maand

Door Sander Grootendorst

ZUTPHEN - In haar debuutroman 'Zo stroom ik van je over' vertelt Eke Mannink uit Zutphen het indringende verhaal van een meisje dat als baby door haar moeder werd afgestaan. Het is gebaseerd op haar eigen leven. Deze maand verschijnt de tweede druk.

Waarom schreef je dit boek?
Vroeger vond ik het overdreven klinken als schrijvers of kunstenaars over hun boek of kunstwerk zeiden: 'Dit móest ik maken, het ging bijna buiten mij om.' Nu weet ik dat het kan. Ik heb uit alle macht mezelf geprobeerd tegen te houden een boek over dit onderwerp te schrijven. Dat is niet gelukt. Het moest eruit. En nu is de weg vrij. Het stroomt.
Ik ben bezig met een boek in opdracht van een Joods echtpaar, een boek over de muurpoëzie in Zutphen en een volgende roman.

Heeft de roman je gebracht wat je ervan had verwacht? En dan bedoel ik zowel persoonlijk, dus voor jezelf, als voor anderen: hoe is erop gereageerd?
Hmmmm. Ik ben geen planner. Laat ik daarmee beginnen. Daaruit vloeit wellicht voort dat ik niet zoveel verwachtingen had. Het verschijnen van het boek heeft voor mijn verbeelding dus vrijheid gebracht, het stroomt weer. De reacties hebben me compleet verrast en overdonderd. Er zijn zoveel lotgenoten; mensen die zich niet gezien of op hun plek hebben gevoeld in hun jeugd.
Onvoorstelbaar. Dat ik tientallen mails en een paar handgeschreven brieven heb ontvangen over dat thema, heeft me diep ontroerd. Zelf ben ik nooit op zoek geweest naar lotgenoten, heb nooit in praatgroepen gezeten of zo. Nu constateer ik dat het helend werkt. Zo stuurde iemand me zijn eigen roman over zijn ontwortelde jeugd. Ik heb hem verslonden.

Je hebt het over het 'stromen' als een vorm van vrijheid. Dat woord zit ook in de intrigerende titel. Kun je die toelichten?
Veel mensen vinden de titel dichterlijk, misschien zelfs té poëtisch. Of, dat kreeg ik ook te horen: 'opvallend zacht'. Je kunt hem letterlijk nemen: deze roman gaat over de gevoelens van hoofdpersoon Eva ten opzichte van haar natuurlijke moeder, de vrouw die haar wegdeed bij de geboorte en toch op een of andere manier haar leven bleef beïnvloeden.
Je kunt hem ook abstracter opvatten. Dat laat ik graag aan de lezer over. Ik heb als titel 'Pijlers' overwogen. Een goed woord, dat de lading dekt, maar niet de stijl van het boek en het gevoelsleven van de ik-figuur.

Je noemt het boek nadrukkelijk een roman en geen autobiografie. Waarin zit voor jou het wezenlijke verschil?
Dat zit hem in de verdichting. Ik heb karakters in personages samengevoegd en hele jaren ineen doen schrompelen om een literaire constructie van de waarheid te maken. De waarheid tussen aanhalingstekens bedoel ik dan, hè. Misschien is het mijn waarheid. Het maffe is dat juist de meest persoonlijke en specifieke details – een Engelse vader, een weerbarstige stiefdochter – vaak voor herkenning bij lezers hebben gezorgd.

Je houdt lezingen en er is een voorstelling over je roman in voorbereiding. Daarmee – bijvoorbeeld het beantwoorden van vragen uit het publiek – ga je nog een stap verder, je treedt als het ware buiten je boek. Hoe ervaar je dat proces?
Dat is onlosmakelijk verbonden met het thema. Ik kan en zal niet ontkennen dat ik een geadopteerde ben. De eerste dertig jaar van mijn leven heb ik het verzwegen, mede door mijn opvoeding. Nu besef ik dat ook dit maakt wie ik ben. En er is gelukkig méér. Ik ben moeder, collega, vriendin, dichter, schrijver…

Zoals ieder mens uit vele facetten bestaat. Vanuit die context vind ik het eervol om te mogen bijdragen aan de maatschappelijke discussie over adoptie. Volgens mij raakt het de kern van waar het om draait in het leven: er zijn voor elkaar.

'Zo stroom ik van je over' is verschenen bij uitgeverij Elixer en te koop voor 18,50 euro