Column Henrieke Schoonekamp - Tafeltje

Tafeltje

Als ik klaar ben met mensen uitlachen die hun gekochte goederen bij de Ikea niet in de auto krijgen rijd ik naar huis, met op de achterbank mijn nieuwe aankoop, het tafeltje. Althans, het moet een tafeltje gaan worden, het is nu nog een plat pakket met planken enzo. Maar hé, dat gaat me wel even lukken thuis, heb wel vaker iets van de Ikea in elkaar gezet en die dingen staan er nog en stevig ook.

Eenmaal thuis haal ik beneden het pakket uit elkaar. Het tafeltje moet boven komen te staan, maar het pakket is te zwaar om de trap op te tillen en als het tafeltje ook daadwerkelijk een tafeltje is, is het te groot om de trap op te tillen. Ik trap er niet in, zulke standaard fouten. In etappes gaan de onderdelen naar boven. Zelfs de handleiding neem ik mee. Al ben ik niet zo van de handleiding lezen. Ken betere verhalen en probeer altijd alles eerst uit.

Boven begin ik meteen met alle onderdelen in elkaar draaien en ja, ik volg daarbij braaf de handleiding. Goed opletten aan welke kant die schroeven moeten en hoe de poten erin gedraaid moeten worden. Er moet een zware machine van het ziekenhuis op het tafeltje komen te staan, dus het is belangrijk dat het tafeltje goed in elkaar zit.

Omdat het tafeltje uit twee lagen bestaat moeten er aan de vier poten vier metalen hangertjes worden geschroefd zodat daar het onderste blad op kan worden gelegd. Ik kijk goed naar de handleiding en bevestig dan fluitend de vier metalen onderdelen. Bijna klaar! Ik zet de tafel op zijn pootjes en wil dan het onderste blad erop leggen. Om er vervolgens achter te komen dat ik die dingen aan de verkeerde kanten van de poten heb geschroefd. Ik kijk nog eens naar de handleiding en ben ervan overtuigd dat ik deze goed gevolgd heb. Maar het klopt niet zoals het er nu bij staat dus ik zal het wel verkeerd begrepen hebben. Niet meer fluitend maar licht chagrijnig kijk ik naar het tafeltje. Die hangertjes, die krijg ik er nooit meer uit. Maar ik ben niet voor één gat te vangen. Ik draai gewoon de poten er uit, onthou hoe ze eruit kwamen, draai een kwartslag en dan zit het hangertje aan de goede kant. Slim bedacht, al zeg ik het zelf. De eerste poot heb ik zo losgedraaid, draai deze een kwartslag en begin met het opnieuw indraaien in het tafelblad. Maar dat lukt niet. Ik blijf het proberen en moet dan tot de conclusie komen dat het 'hout' van het tafelblad rondom het schroefgat naar z'n grootje is. Er zit geen schroefdraad in, die dingen zijn gemaakt om éénmaal in elkaar te zetten en daarna nooit meer. Inmiddels bloedchagrijnig kijk ik naar het tafeltje met drie poten, zonder onderblad. Totaal onbruikbaar. Het lachen is me compleet vergaan. Men zegt dat de ideale relatietest is om samen iets van de Ikea in elkaar te zetten. Ben in m'n eentje er al klaar mee.

Het tafeltje? Dat ligt al op de stort. Geen redden meer aan. Ik ga maar weer eens op zoek naar een ander. Zucht.