Column gedichten Mas Papo - De stad en de ochtend

Ochtend

Ik hou erg van de zonsondergang. Graag wilde ik een huis met vrij uitzicht op het westen, zodat ik elke avond de zonsondergang kon zien. Het stemt me tot bespiegeling. Eenzelfde soort gevoel komt over me bij de ochtend. Alles komt op gang, alsof het steeds opnieuw begint, terwijl het niet anders is dan de dag ervoor. Ik moet denken aan het lied van Jacques Dutronc, Il Est Cinq Heures, Paris s'eveille.

De stad en de ochtend

Ik zit op het terras
en zie de stad ontwaken
het is vroeg de koffie goed
om wakker te zien wat er zich afspeelt.

Stoepen worden geschrobd
borden buitengezet hier en daar
wordt er gesproken, een lach
weerkaatst zich tussen de gevels.

Fietsers, op deze tijd nog niet verboden,
snellen voorovergebogen voorbij
alsof er aan hen getrokken wordt
op weg naar trein en werk en inzet.

De orgelman kiest het juiste boek
en start zijn mechanisch wiel
een blauwe walm stijgt op en ik hoor
de centenbak nog licht en leeg.

Dan komt het winkelend publiek
zij roezemoezen door de straten
strijken naast mij neer en geven
met stem en duim de aankopen door.

Ik neem dit op en voel me één,
alsof ik deel uitmaak van de bedrijvigheid
het doet me leven en telkens weer zien
hoe alles past en draait.

Mas Papo