Zutphense auteur finalist bij Amerikaanse literatuurprijs
AlgemeenZutphen - Arno Bohlmeijer is niet de meest bekende schrijver van Zutphen. Hij is dan ook behoorlijk bescheiden en een beetje een huismus zoals hij zelf zegt. De recensies rond zijn boeken liegen er echter niet om; nationaal en internationaal wordt Bohlmeijer geroemd en nu is hij ook met een van zijn gedichten als finalist geëindigd voor de Amerikaanse Gabo Prize for Literature in Translation & Multilingual Texts.
Door Meike Wesselink
Een grote prijs is er aan zijn finaleplek niet gekoppeld. Het gedicht is gepubliceerd en die erkenning is voor Bohlmeijer groots. De auteur stuurt vaker gedichten in die hij zelf in het Engels vertaalt. "Ik ben Anglist en heb lange tijd fijn les gegeven, maar het schrijven voelt als een voorrecht. Voor mij is het voeding, een stimulans, troost en tegelijkertijd een feest." Een ander gedicht van Bohlmeijer wordt in juli gepubliceerd in the Burningword Literary Journal. Ook is er in Amerika interesse in Bohlmeijers in 2016 verschenen roman Schuilgaan. "Blijkbaar openen zich deuren na zo'n benoeming. Heel bijzonder vind ik het."
Schuilgaan is een psychologische roman/thriller over de ontvoering van een baby. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. De auteur verplaatst zich zodanig in het slachtoffer alsook in de dader dat er bij de lezer begrip ontstaat voor beide kanten van het verhaal. Twee kanten die steeds dichter met elkaar verweven raken.
"Het idee ontstond nadat een moeder me vertelde dat ze een winkel binnenstapte en haar kindje in de kinderwagen buiten liet staat. De stilte en rust van de plek die ze beschreef, zette me aan het denken. Wat gebeurt er als je je kind daadwerkelijk uit het zicht verliest? Hoe ver kan zoiets gaan en in hoeverre kan er een gevoel van mededogen voor de dader ontstaan? Waar ligt de grens? Ik vind het interessant om de psychologie achter zo'n fenomeen te onderzoeken. Voor mij is dat een belangrijker aspect dan in hoeverre het literatuur is of bestempeld wordt als thriller om het maar zo te zeggen."
Schuilgaan wordt wel degelijk als literatuur gezien en heeft een serie mooie recensies opgeleverd. In Vrij Nederland bijvoorbeeld, maar ook de BBC was lovend en ziet de roman als boeiend materiaal voor een verfilming.
Het bij de laatste drie geëindigde gedicht, Oerstil na de Winter, beschrijft een mysterieuze wandeling in de Oostenrijkse bergen. De stilte, de mist, de sfeer in het gedicht is zéér voelbaar. "Het is me echt overkomen. Ik was na het winterseizoen daadwerkelijk de allereerste die in de lift stapte naar boven, de bergen in. Geen méns kwam ik tegen en opeens stond ik oog in oog met een edelhert. Verstijfd van verbazing keken we elkaar een paar seconden aan. Een machtig en nietig gevoel tegelijkertijd."
Bohlmeijers gedichten ontstaan soms in het Engels, soms in het Nederlands. "Ik beleef er erg veel plezier aan om het dan te vertalen en te kijken of het ook in het Engels werkt, of in het Nederlands. Ik zoek naar vertalingen die het woord het beste benaderen, fijn samen klinken, maar ook goed in de vorm van het gedicht passen. Het is een soort puzzel die ik langzaam kloppend maak. Ik word daar gelukkig van, net als iemand die een cryptogram invult, stel ik me zo voor."
Eén keer, in 2013 deed Bohlmeijer mee aan de stadsdichterscompetitie. Tim Pardijs won dat jaar. Voor Bohlmeijer die liever op de achtergrond staat, eerder een opluchting dan een teleurstelling. Veel laat de schrijver en dichter zich dan ook niet zien. Er zit dus niets anders op dan in stilte te genieten van het prachtige, gevoelige, empatische werk van Arno Bohlmeijer.
