Column Henrieke Schoonekamp - Paashaas

Paashaas

Omdat het bijna Pasen is en veel mensen mij een haas noemen in plaats van een konijn, neem ik, Kareltje Konijn, deze plek maar weer een keer in. Bovendien heb ik weer genoeg te melden en Henrieke ligt nogal veel te slapen de laatste tijd. Suf konijn.

Het is nu een paar weken geleden dat Henrieke tegen ons zei: "Ik ga even weg, tot zo."Maar ze kwam helemaal niet meer terug. De volgende dag kwam een andere blonde hier thuis om ons eten en drinken te geven. Die kennen we wel, die komt hier wel vaker, maar dan als Henrieke ook thuis is. En weer kwam Henrieke niet terug. Nou ja, wij redden ons wel hoor, maar gezellig is anders. Nog een dag later kwam die blonde weer langs, met die kale vriend van haar. En toen werden we met kooi en al achter in de auto gezet en zo naar hun huis gereden. En begrepen we ook wel dat Henrieke ons mooi had laten zitten en dat we dus een ander huis hadden gekregen.

Dat was even wennen. Het huis was wel groter. En mooier. Die kale vriend was nogal op ons aan het mopperen, die was niet zo blij met onze komst. Dat zei hij in ieder geval tegen iedereen. Maar dat was niet waar hoor. Want behalve ons hooi en stro enzo hebben ze ook snoepjes meegenomen. En bij Henrieke krijgen we er altijd maar eentje per dag, hij bleef ons snoepjes geven, op z'n knieën voor onze kooi. En hoe meer hij er gaf hoe gekker wij gingen doen om hem een lol te doen. Hele zakken snoepjes hebben we van hem gehad. Ja, wij missen die kale vriend wel!

Maar Henrieke kwam toch weer thuis en wij nu dus ook. Oost west, thuis best. En bijna Pasen dus. En net zomin als ik een kerstkonijn ben, ben ik ook de paashaas niet. Ik verstop dus geen eieren, staat niet in mijn functie-omschrijving.

Maar ik maak mij wat zorgen hier. Ik heb Henrieke iets heel engs zien doen namelijk. Ineens staan hier in huis meerdere konijnen op de kast. Van die Paashazen. Bruin en wit, al dan niet in folie. Bezoek brengt die dingen mee. Henrieke zegt dan: "Oh wat, lekker!" Lekker? Het is een konijn, een haas! Maar nou zag ik haar zo'n konijn uit de verpakking halen, gewoon met haar blote handen de nek breken en een stuk opeten. En ze genoot er ook nog van. M'n nekharen stonden overeind. Als zij de smaak te pakken krijgt van het eten van konijn dan vrees ik dat ik binnenkort ook het haasje ben… Misschien toch nog maar eens naar mijn functie-omschrijving kijken…