Column gedichten Mas Papo - Winterbeeld

Winterbeeld

Vannacht heeft het gevroren, zo'n graad of zes. Gisteren ook. Het is lang niet genoeg, maar dan ga je toch denken aan schaatsen. Een koudegolf is het pas na vijf dagen vorst, waarvan drie kouder dan 10 graden onder nul of zoiets. Aan die criteria voldoen we lang niet, maar toch. Hoe lang moet het vriezen voor alles dicht en schaatsbaar is? Ik zie het voor me: via de Grote Gracht onder het bruggetje bij de stadsboomgaard door (doet me denken aan het bruggetje bij Bartlehiem), zo de Berkel op. En dan via de gracht tot slot even klunen, de Vispoortgracht rond en dan weer terug. Wat een tocht.

Doorzichtige bloemen verwelken
onder mijn ademtocht
als ik de blik naar buiten wend
ik warm mijn handen
aan de buizen die via het Philite
mij doen beseffen dat het winter is

schaatsen door de stad
veronderstel ik
gaat af en toe met beschermers aan
en rechtdoor voor mij
die geen bochten nemen kan
denkend aan ijsvlaktes naast de schaatsbaan
van ondergelopen weilanden.

En dan opeens zie ik ze weer voor me

ze zwieren en ze zwaaien
over het ijs met een flair
die ik niet van hen ken
ze draaien en draaien
de handen kruislings voor het lijf
en mijden het wak
mijn ouders, ze zwieren en zwaaien
met een gemak waar ik duizelig van wordt
er kan hen niets gebeuren
zij zijn de baas van de baan.

Mas Papo