Column Paul Bombeld - De gesloten peuterspeelzaal

Gesloten peuterspeelzaal

De sfeer is uitgelaten bij het asielzoekerscentrum als ik er zaterdagmiddag rond het middaguur de fiets parkeer. Het is eind september, open dag, het lukt mij nog net aan te sluiten bij een rondleiding. Daarbij mogen we van alles zien en een blik werpen in de woonruimten. Interessant, er is zelfs een kinderdagverblijf.

En dan valt mijn mond open van verbazing als ik hoor dat deze prachtige ruimte slechts enkele uren in de week is geopend. Met spijt in zijn stem laat woonbegeleider Hans weten dat 'wij als azc gewoonweg niet handig zijn in het binnenhalen van vrijwilligers'. Het gevolg is dat dit kinderdagverblijf slechts één ochtend in de week is geopend. Met 12 kinderen die in aanmerking komen voor opvang is dat ronduit treurig. Zou ik ze niet kunnen helpen met een oproep voor vrijwilligers in het weekblad Contact? Dat kan ik met Bernadet op de redactie vast wel regelen.

Hans is erg blij met mijn idee en om de vaart erin te houden maken we direct afspraken. We beginnen met een foto. De twee kinderen die er nu spelen mogen erop, maar dan wel onherkenbaar. En ik ga hem 's middags een korte maar bondige concepttekst sturen. Hij gaat direct reageren, dan kan de oproep drie dagen later in de krant. Aldus geschiedt, maar dan wordt het stil. Is het AZC opeens niet meer geïnteresseerd?

Een week later stuur ik nog eens een mailtje en dan blijkt dat Hans enkele dagen vrij is geweest. En de collega die de zaak zou overnemen gaf niet thuis. Slordig, zo komen er nooit nieuwe vrijwilligers. Een dag later komen er een paar aanpassingen op de tekst. Het woordje 'kinderdagverblijf' moet veranderen in 'peuterspeelzaal' omdat de begeleiders niet gediplomeerd hoeven te zijn. En het mailadres voor reacties wordt gewijzigd. Omdat daar een vreemd streepje in staat check ik dat nog wel even, want een verkeerd adres in de krant is erg vervelend. Maar dan komt er een bijzondere reactie. De dame van het mailadres weet helemaal niets van een oproep. Hoe is dat nou mogelijk? Ik stuur de hele mailwisseling met haar collega nog eens toe.
Een paar dagen later komt er een reactie. Vanuit het AZC in Zutphen is de concepttekst doorgestuurd naar de landelijke afdeling persvoorlichting die het verder gaat afhandelen. En daar loopt de noodkreet van de peuterspeelzaal dood. Van de communicatiespecialisten op het hoofdkantoor heb ik nooit meer iets gehoord. De oproep voor vrijwilligers kwam dan ook nooit in de krant. De peuterspeelzaal blijft zes van de zeven ochtenden in de week gewoon gesloten. Inderdaad, het AZC is niet handig in het vinden van vrijwilligers. En ik ben na alle moeite best wel een beetje teleurgesteld.