Leuren met tulpen

Zoals u in de krant heeft kunnen lezen heeft de Lionsclub Zutphen vier zaterdagen in februari tulpen verkocht voor de dierenweitjes in Warnsveld en Zutphen. Afgelopen zaterdag was de laatste dag en iedere vrijwilliger weet weer wat kou en wind betekent. 

Hoewel het leuren langs de deuren geen hobby van mij is heb ik twee zaterdagen zonder gemopper meegeholpen en op honderden deurbellen gedrukt. En tegelijkertijd er ook tientallen overgeslagen. Stickers en zelfs een voordeur met grote plakletters maken van afstand regelmatig duidelijk dat verkopers niet welkom zijn. Zelfs niet voor een goed doel in de eigen wijk. Collega Hans was wat minder ervaren en drukte heel naïef op een bel naast de sticker ‘geen verkopers’. Dan volgt al snel verbaal geweld. “Kun je niet lezen idioot!”. Tja, en dan ga je met opgeheven hoofd en frisse moed op weg naar de volgende voordeur. Daar doet een jongetje van rond de zes jaar open. Hij moet het even aan zijn ouders vragen. Vanuit de voorkamer hoort hij de gesouffleerde instructies. “Zeg maar dat we er niet zijn”. 

Maar veruit de meeste ervaringen zijn leuk. Aan de Vordense Binnenweg komt een dame in versnelde pas aanlopen. “Ik heb het in het Contact gelezen en hoopte dat u op tijd zou zijn. Ik moet zo weg, dus doe maar snel drie bossen”. Kijk, dat geeft de verkoper weer moed. Op de aankondiging in het Contact dat we weer met tulpen gaan lopen kwam ook nog een spontane reactie. Kappert Bouw uit Warnsveld meldt zich en verzoekt iedere bewoner van zorgcentrum Den Bouw een gratis bosje tulpen te geven. 

Op De Waarden neem ik afscheid van een mevrouw nadat ze een bosje tulpen heeft gekocht. En terwijl ik wegloop gaat de voordeur weer open. De mevrouw wil mij nog iets laten zien. Ze heeft een schildpad in de hand. Vol trots vertelt ze dat deze net weer wakker is uit de winterslaap. Het dier heeft ze al 60 jaar. Ongelofelijk. De mevrouw knikt trots. Er volgt een leuk gesprek. 

Verkoper Erik meldt dat er op Facebook wordt gemopperd. Er was op tulpen gerekend, maar de verkopers kwamen niet opdagen. De klager heeft gelijk. We hebben iedere zaterdag 500 bossen in de verkoop. Aan het begin van haar straat werden de laatsten verkocht. Ergens moet een grens liggen en die lag deze zaterdag iets voor haar huis. 

En soms is de verrassing bijzonder groot. In mijn brievenbus vind ik een enveloppe met een fleurig kaartje en een biljet. ‘Vlak nadat de verkoper bij ons was geweest vonden we de 20 euro bij de voordeur. Bij deze het geld retour.’ Ik ben compleet verrast, soms zijn reacties hartverwarmend. Volgend jaar in februari zijn we er weer.