Column Henrieke Schoonekamp - Dierendag

Dierendag

"Hoezo krijgen we alleen maar droge brokken?"

Twee paar ogen onder twee paar hele grote oren kijken me verontwaardigd aan. Waarop ik mezelf hoor zeggen: "Ja sorry hoor, ben de wortelen vergeten in de winkel, die krijgen jullie morgen weer."

Ik heb het nog niet uitgesproken of het schaamrood verschijnt op m'n wangen. Sta ik hier nou serieus hardop m'n excuses aan te bieden aan een paar konijnen voor het feit dat ik geen wortelen heb gekocht? Terwijl ze twee keer per dag brokjes krijgen en altijd vers hooi hebben?

Het moge duidelijk zijn, het is hier iedere dag dierendag. En ook eet-geen-dierendag want ik eet geen beestjes. Ook niet in de sla, die was ik goed. En de restjes gaan uiteraard naar de konijnen.

Toen konijn Karel stierf bleef ander konijn hier eenzaam en alleen achter. En konijn alleen, da's zielig. Kan geen wortel tegenop. Een konijn heeft een maatje nodig, kan niet alleen leven.

Dus ging ik met konijn onder m'n arm naar Zwolle, naar de konijnenopvang Flappus van Carl. Op zoek naar een leuke vent voor mijn eenzame konijnenmeisje. Nou gaat dat niet zomaar, ze moeten wel gekoppeld worden. Als hier in huis iemand de deur open doet en zegt: "Hier is Henk, die woont vanaf nu bij jou en slaapt bij je in bed!" dan vecht ik Henk ook letterlijk het huis uit. Zo werkt dat niet. Bij konijnen gaat dat net zo, die accepteren niet ieder konijn zomaar om hun heen.

De opvang zit vol. Ik zoek wat leuke kerels uit die aan mijn criterium (groot) voldoen. En dan begint het koppelen. Dame en heer worden bij elkaar gezet in een ren en dan is snel zichtbaar of ze elkaar leuk vinden of niet. Een soort speeddaten voor konijnen. En nee, er worden geen baby's gemaakt, alle heren in de opvang zijn gecastreerd. Er zijn al genoeg konijnen die nog een huisje zoeken. Na een tijdje lijkt de match gevonden te zijn, een nog jong hangoor kereltje wat nog groot moet worden mag mee naar huis.

En zo zijn er weer twee konijnen die mijn tuin kaalvreten en binnen in huis rondhopsen. Als je het de konijnen vraagt, dan vinden ze vast dat ze een vreselijk leventje hebben. Ze moeten naar binnen als het donker wordt, ik vergeet wel eens de wortelen en ze mogen niet achter het kastje kruipen waar alle kabels liggen. Het is heel zielig. Op dierendag toch maar wat extra worteltjes dan. Trap ik er toch weer in.