Van het gas af?
Vol verbazing sta ik te kijken aan de Coehoornsingel. Precies tegenover de Hanzehof ligt het trottoir open. Een geul van wel een meter breed legt de ondergrondse leidingen bloot. Op het uitgegraven zand ligt een oude gasleiding van gietijzer. En wel heel oud, want al bijna 50 jaar geleden zijn de toen nog lokale gasbedrijven overgeschakeld op kunststof. Wat gaat hier deze ochtend gebeuren? Gaat de Coehoornsingel van het gas af?
Met enige verbazing sta ik te kijken. Van het gas af is wel een mooi verhaal, maar dit zijn prachtige panden van misschien wel 100 jaar oud. Aan isolatie deden ze toen nog niet veel. Het is fraai wonen, maar als de energierekening komt iets minder fraai.
De werklui zijn druk. Ze houden rekening met de bomen die hier in de stoep staan. De wortels worden zoveel mogelijk gespaart, maar zo te zien lukt dat niet overal. Een buurtbewoner komt aanlopen. Ik ga even informeren of de straat van het gas afgaat, maar de man schudt zijn hoofd. “We gaan juist aan het gas, de oude gietijzeren gasleiding heeft de afgelopen jaren weleens gelekt. Dat vindt de netbeheerder onverantwoord. We krijgen daarom een gloednieuwe gasleiding.”
Mijn gedachten dwalen af naar een paar jaar geleden. Ik zat bij de wethouder op het gemeentehuis. Hij had goed nieuws, Zutphen neemt het voortouw in de energietransitie en haalt de wijken een voor een van het gas af. Ik keek hem verbaasd aan. Die gasleiding heeft toch een functie? Daar stroomt energie doorheen om het leven comfortabel te maken. Die leiding ligt daar niet voor niets. Maar daar had de Zutphense wethouder geen boodschap aan. De leiding moet weg.
In al mijn onschuld vroeg ik van wie die leiding eigenlijk is. Is die van de gemeente? De wethouder keek mij vragend aan en hij draaide zijn hoofd richting zijn ambtenaar. Die wist het ook niet. Maar ik gelukkig wel. "Die leiding is niet van de gemeente, die is van de netbeheerder. En als u ze wilt weghalen komt er een rekening. Ik adviseer u vast zo'n 50 miljoen te reserveren op de gemeentelijke begroting.”
En een aantal jaren later sta ik hier dus aan de Coehoornsingel. Hier is de leiding oud en vast helemaal afgeschreven. Hier ligt een kans voor de gemeentelijke energietransitie. Maar er gebeurt op dat gebied helemaal niets, hier wordt gewoon een nieuwe kunststof gasleiding gelegd.
Ik kijk de bewoner aan. “Ach, die gemeente. Nu zitten we met een enorme geul en in de rotzooi. Straks straten ze alles weer keurig dicht. En over een tijdje gaat alles weer open. We krijgen namelijk glasvezel.” Verbouwereerd stap ik weer op mijn fiets. Ik zie iets wat een stuk slimmer kan.