Familiefeest in Transsylvanië
In het voorjaar ontvangen we een mailtje. Het is een uitnodiging voor een familiefeest in de zomer. Lokatie: een kasteel in het oosten van Roemenië. Maar we zijn niet zo van de feesten, dus met de nodige tactische manoeuvres melden we ons subtiel af. Maar daar denken de organisatoren toch anders over. Vlak voor de zomervakantie belt mijn schoonzus vanuit Boedapest. Ze begrijpt onze beslissing, maar vraagt deze - met een charmeoffensief - toch te herzien. "We moeten er absoluut bij zijn, je oudste broer wordt immers maar één keer 60 jaar."
Ik beloof de uitnodiging opnieuw in te brengen. Daarbij neem ik in gedachten mee dat we ook niet bij hun huwelijk geweest zijn. Toen woonden ze in Havanna op Cuba. Ook dat feestje hebben we laten schieten, we waren druk met de boekhandel in Warnsveld.
Na een nachtje slapen besluiten we dan deze keer toch maar te gaan. Het feest valt precies in de laatste vier dagen van onze zomervakantie, dus we moeten snel schakelen. Op maandag fietsen we nog langs de Loire, op dinsdag rijden we met de caravan door Parijs, op woensdag is het in Warnsveld wasdag en op donderdag vliegen we naar Boekarest. Aansluitend een autorit van bijna vier uur en dan zijn we gearriveerd in het dorpje Zabala in Transsylvanië.
De lokatie is overweldigend en we belanden in een indrukwekkend internationaal gezelschap. Er zijn zakenlieden uit Roemenië, Hongarije en Duitsland, er is een Nederlandse en Chileense ambassadeur, er zijn vier Spanjaarden, Italianen, twee Amerikanen uit Miami en een internationaal bekende Nederlandse schrijver. De voorzitter van een van de grootste politieke partijen in ons land heeft er zelfs een vakantie in Roemenië aan vastgeplakt. Er zijn 60 gasten in totaal.
We krijgen een rondleiding over een parkachtig terrein met kastelen, een paardenstoeterij, een sauna midden in het bos en we gaan wilde beren observeren, gewoon op eigen terrein. Voor onze gemoedsrust is het prettig te weten dat er 24 uur per dag zes zeer vriendelijke zwarte labradors op het kasteelterrein loslopen, om kwaadwillende beren op afstand te houden. Ze zijn namelijk nogal groot.
Het worden drie indrukwekkende dagen, iedere avond afgesloten met een bijzonder diner en live muziek. Dat ik die broer van mij niet zo vaak spreek begrijp ik nu wel, hij is druk met heel veel dingen waar ik niet veel verstand van heb. En dat ook nog eens in een internationale omgeving. Wel zijn we altijd zeer welkom in zijn huis in het centrum van Boedapest en hij met zijn familie bij ons in Warnsveld. In praktijk komt dat slechts eens in de paar jaar voor.
Drie dagen later vliegen we boordevol onverwachtse indrukken weer terug naar huis. We zijn een hele bijzondere ervaring rijker.