Fietsvakantie
Het is een beetje laat in het seizoen, maar het is tijd voor de zomervakantie. Mevrouw Bombeld wil graag naar de westkust van Frankrijk, een gebied waar we nog nooit samen geweest zijn. De reden dat we dit gebied mijden is het weer, dat is daar een stuk onvoorspelbaarder dan in het binnenland of langs de Middellandse zee. Maar ondanks de onzekerheden moet het dit jaar toch echt gebeuren. De sleurhut wordt in stelling gebracht en zaterdagmiddag gaan we op reis. Mevrouw Bombeld moet die dag tot 15.00 uur werken en een uurtje later rijden we het dorp uit. Voor velen – en ook voor ons - een vreemd tijdstip, maar wel geheel filevrij. Vier uur na vertrek staan we voor een overnachting op een Franse camping ten zuiden van Lille.
Midden op zondagmiddag arriveren we in de Vendée, in het stadje Les Sables 'd Olonne aan de Atlantische kust. Ongeveer 40 jaar geleden was ik hier ook met een schoolvriend, toen we met een Daf Variomatic heel Frankrijk doorkruisten. Toen met een Esvo tentje, nu met een luxe caravan. Wat een genot dat de tijden veranderen. En wij veranderen zonder problemen mee.
Verplaatsten wij ons indertijd vanaf de camping voornamelijk lopend, tegenwoordig hebben we twee ATB-fietsen met 18 versnellingen en zonder trapondersteuning. We hebben namelijk op vakantie geen haast. Op ons gemak rijden we flinke stukken van de prachtige fietsroute La Vélodyssée. Een week later verkassen we naar Châtelaillon-Plage, iets ten zuiden van La Rochelle, waar we dezelfde fietsroute langs de Atlantische kust weer oppikken. Op prachtige uitzichtpunten parkeren we de tweewielers tegen een bankje en bij gezellige koffietentjes ploffen we op het terras. Op Ile de Ré letten we even niet op en moeten we 9 euro betalen voor twee kopjes koffie die we zelf moeten halen aan een loket. Het uitzicht op een kleine haven is met eb enigszins tegenvallend, net als de smaak van de koffie. Maar verder is de fietsdag op het eiland een prachtige ervaring. De laatste dagen van onze vakantie brengen we al fietsend door langs de Loire, midden in het kastelengebied. Niet het meest spannend, wel erg leuk. Net als de avondkoffie met onze campingburen, die om een of andere reden geen genoeg van onze gesprekken kunnen krijgen.
En toen was het allemaal weer voorbij. De campingburen trekken verder naar het zuiden en wij terug naar het noorden. Overigens wel via de Peripherique. Dat laatste is een wens van mij, een beetje scheuren met de caravan over de drukke rondweg in Parijs. Met zicht op de Eiffeltoren en de Sacré-Cœur. Mevrouw Bombeld vindt het allemaal prima, er kan toch weinig misgaan. In praktijk staan we namelijk zo'n beetje de hele tijd in de file.