Voor of tegen?
Het was al niet zo makkelijk in dit land om een beetje neutraal te kunnen blijven. In het grijze gebied. Of voor én tegen. Maar de laatste jaren wordt het ons wel heel makkelijk gemaakt om een tegenpartij te zijn en te hebben. Geen mening hebben of voor beide partijen zijn, dat kan niet. Stel je je de voetbalstadions eens voor…
Waarom altijd zo zwart-wit? Waarom mogen we niet beide kanten kunnen begrijpen, de argumenten van beide (of meerdere) partijen snappen, beamen en zelfs erachter staan?
Wat is daar zo erg aan?
Het actueelste onderwerp: ‘de boeren’. Vaak als één partij weggezet. Alsof alle boeren hetzelfde zijn, hetzelfde willen. Veel mensen vinden het nu nodig om voor of tegen de boeren te zijn. Voor of tegen vaccins, voor of tegen maatregelen. Voor of tegen politieke partijen. En in Amerika kan je zelfs niets anders dan voor of tegen één van de slechts twee partijen te zijn, daar is de hele politiek op gebaseerd.
Pro en anti is brandstof voor praatprogramma’s. Wat is het in ons dat we daar zo’n behoefte aan hebben? Blijkbaar is het zo dat wij als tv-kijkend gepeupel discussies willen. Strijd. Of is het zo dat omroepen denken dat het zo is? Omdat ze menen dat het boeiende tv oplevert en gewoon een gesprek niet?
Heeft polariseren te maken met dat we ergens bij willen horen en dan liever in ‘jullie’ en ‘wij’ denken dan dat we ergens tussen hangen, geen duidelijke plek hebben? Geen hokje. No strings attached. Vinden we dat dan zo eng?
Ik denk dat we uiteindelijk meer overeenkomsten in elkaar zullen vinden dan verschillen. Aan de oppervlakte lijken we misschien niet allemaal zo op elkaar, met verschillende uiterlijkheden, woonomgevingen, gezinssamenstellingen, achtergronden, overtuigingen, geloven, etc. Maar uiteindelijk zijn we allemaal op de een of andere manier grootgebracht, gevallen en weer opgestaan. We hebben allemaal ons best gedaan. Liefgehad. We kennen allemaal verdriet, pijn, angst. Je schuldig voelen, schaamte ervaren. Teleurgesteld zijn. Vreugde, geluk, liefde en vrede. We weten allemaal wat genieten is en dat je ergens naar kunt verlangen. We hebben onszelf vanmorgen allemaal aangekleed en we beginnen elke ochtend allemaal aan een nieuwe dag.
Dát bindt ons meer dan dat het ons uit elkaar drijft. Ook al doen we soms alsof het niet zo is.
Dat moest ik gewoon even kwijt.
Anouk Plantinga