Familiefeestje
Er is een familiefeestje. Nou ja, er wás een familiefeestje, dat door Corona herhaaldelijk is uitgesteld. Maar nu Covid het land geleidelijk aan heeft verlaten moet er nog iets worden ingehaald. Iets uit een ver verleden. Het lukt mij zelfs niet om de reden van deze familiebijeenkomst te achterhalen, maar de pret is er niet minder om. Op zondagmiddag 12 uur verzamelt de hele familie zich bij ons thuis op het terras. We hebben geluk, er is weinig wind en volop zon. Het gebak en de koffie smaken prima en rond een uur of één verplaatsen we ons naar Vorden.
Op het industrieterrein Werkveld zit Free-Wheel, een organisatiebureau voor uitjes en bedrijfsfeesten. Hier kunnen we animatie-uurtjes kopen en dat is iets dat we nu echt nodig hebben. We kunnen kiezen uit de E-shopper, de Tuk Tuk, een oude DAF, E-fun Cruiser, de Kickbike Fat Max en nog veel meer hippe handel en oude meuk. Uiteindelijk worden het 12 solexen en de jeugdherinnering komt weer boven. Opa herinnert zich dat hij in zijn jeugdjaren met een vriend vanuit Eefde naar Valkenburg is gereden met een gehuurde tent achterop. Ik herinner mij dat we voor 25 gulden Solexen kochten die verloren in boerenschuren stonden. De enige actieve herinnering daarbij is dat ze nooit wilden starten en het motortje was altijd verzopen. Wat een ellende.
Maar niet op deze zondagmiddag. Er staan maar liefst 120 exemplaren op ons te wachten. Doet eentje het niet, of heeft hij een lekke band, dan pak je gewoon een ander. Het starten is overigens nog wel een dingetje, zwaar fietsen is een optie of ernaast rennen totdat het pruttelapparaat begint te lopen. En dan snel springen, anders gaat de Solex er vandoor. Dan het geluid, we moeten verdraaid goed opletten of er geen auto’s naderen. Het motortje pruttelt luidruchtig, je hoort niets aankomen.
En daar gaan we dan, op de Ruurloseweg rechtsaf, achter kasteel Vorden langs naar de Lindense molen. We hebben geluk, in het onbemande winkeltje vinden we een fietspomp, want een van de lotgenoten heeft al een platte achterband. Na een rustmoment vertrekken we naar de Heikamp in Ruurlo waar een tafel gereed staat. “Ik heb jullie binnengezet, want jullie zullen het wel koud hebben”, zegt de serveerster. En daarmee heeft ze groot gelijk, op zo’n snorapparaat zit je heel stil de nodige wind te vangen. Op een fiets is dat anders, als ik het koud krijg trap ik gewoon iets harder.
En daarna tuffen we richting Ruurlo om achterlangs via landweggetjes weer in Vorden te arriveren. Heel en gelukkig zonder ongelukken. Het was een innoverende middag. En dan de nadruk op ‘verende’, want dat doen die ouderwetse grote zadels wel. Een solextocht? Ik kan het u aanbevelen.