Stemmen uit het oorlogsgebied
Ik was net begonnen met een project voor een Hogeschool toen ik de vraag kreeg of ik iets met een groep van studenten en docenten wilde doen rondom de situatie in Oekraïne. Ik had twee dagen de tijd. Gelukkig kreeg ik hulp van een bevlogen docente van Social Work en twee van haar studenten. We kwamen erop uit dat een oorlog vaak een krachtenveld is van twee tegengestelde verhalen en dat het interessant zou kunnen zijn om ons persoonlijke antwoord daarop te onderzoeken.
De twee studenten gingen op zoek. Het ooggetuigenverslag van een burger uit Oekraïne was tussen alle nieuwsberichten zo gevonden. Voor een verhaal van een Russische burger moesten we op dat moment langer zoeken.
Toen het eindelijk zo ver was stonden de twee studenten tegenover elkaar en de rest van de groep zat om hen heen. De ene student vertolkte de stem van een Russische soldaat die meende op een vredesmissie te gaan en zijn moeder moest bellen dat hij voorlopig niet thuiskwam. De andere student vertolkte de stem van een jonge moeder uit Oekraïne die net was aangekomen bij de grens met Polen en haar hele leven achter haar moest laten.
Na de verhalen uit het oorlogsgebied gingen we in kleine groepjes uiteen. De reacties vanuit de groep waren net zo uiteenlopend als de twee stemmen die we zojuist gehoord hadden. De een neigde naar rationele analyse en probeerde te achterhalen wat er aan de hand was, de ander raakte geëmotioneerd en vertelde over nachten vol zorgen over deze onheilspellende oorlog. We probeerden elkaar niet te overtuigen van het juiste antwoord. Misschien wel omdat het juiste antwoord in een dergelijk krachtenveld moeilijker te vinden is dan het lijkt.
Marita Coppes