Huizencrisis 2
Vandaag is de dag dat mijn caravan-avontuur eindigt. Na ruim vier maanden kamperen heb ik eindelijk een huis gevonden. Nel zwaait me uit, een beetje weemoedig. Ook voor haar was het een bijzondere tijd. We zagen elkaar als ik theewater opzette, zaten iedere avond om half negen samen voor de buis en overlegden wie van ons aan de beurt was om de was te doen. ‘Je was een moeder voor me, Nel!’
Zoals het een echte oma betaamt, haal ik eerst Sami op, mijn bonuskleinzoon van net zeven. Zijn school heeft een studiedag, zijn moeder moet naar school en zijn vader is met zijn ouders in Libanon, nadat hij ze vijf jaar niet heeft gezien. Voor hem is Syrië nog te gevaarlijk. Samen rijden we naar de Noorderhaven, waar de makelaar ons al opwacht met de sleutels van mijn ‘leenhuis’ zoals Sami mijn tijdelijke onderkomen noemt. Zo gauw de man weg is, gaan we op onderzoek uit. In de keuken is vrij uitzicht op een bouwput – daar komt een nieuw woonblok: Puur21. Wel wat anders dan mijn groene plekje in Warnsveld. Tien stappen de voordeur uit en dan sta je aan de oever van de IJssel, ook mooi.
Ik sta nog te dromen als Sami terugkomt van rennen door het huis. ‘Ik heb een eigen logeerbed’ roept hij enthousiast. Bij mij logeren is een lang gekoesterde wens van hem. Ik ben vooral blij met mijn badkamertoilet. Ik houd niet van deuren op slot doen en als er bezoek is, kan ik nu dus uitwijken. De inloopdouche heeft ook geen deur, zo fijn!
De eigenaar heeft mij uitgebreid de techniek in het huis uitgelegd. Ik luisterde met een kwart oor, want ik onthoud het toch niet, ik heb geen technisch geheugen. Met als gevolg dat ik nu overal in huis het wiel uit moet vinden. Maar ik voel me gelukkig, zo samen met Sami in een echt huis. Ruimte, warmte, weer zelf eten koken. Geen gekletter meer op het dak. Privacy. We settelen. Hij vindt een plek voor zijn spullen en dus vooral voor mijn laptop die hij gebruikt om te gamen. Ik maak het bed op dat nog steeds niet mijn eigen is. Het is een reis, Alice, zeg ik tegen mezelf. Geniet van elke stap die je zet. Dit is jouw avontuur.
Alice Koers