Geachte redactie
Zoals u misschien al weet ben ik naast columnist voor deze krant ook hoofdredacteur van Waterstof Magazine. Via social media, de website en een gratis nieuwsbrief stuurt de redactie dagelijks actuele nieuwsberichten de wereld in. Vaak krijgen we complimenten van onze 20.000 lezers, maar soms ook een kritische noot. Dat is niet erg, dat is een onderdeel van de journalistiek. Bedreigingen krijgen we overigens nooit, dus het valt best mee.
Op donderdag 13 januari rolt er een kritisch bericht in de mailbox. Ronald R. uit Rotterdam beklaagt zich over onze berichtgeving. “Beste redactieleden, het zou enorm voor jullie pleiten als jullie af en toe ook nieuws opnemen dat niet alleen maar heel positief over waterstof bericht. Ik ben benieuwd.” Onder dit bericht staat een link naar een artikel op internet waarin geschreven wordt over de stad Montpellier in Frankrijk. Het stadsbestuur heeft 50 waterstofbussen, die twee jaar geleden zijn besteld, afgezegd. De stad gaat over op elektrische bussen met een accu.
We hebben dit nieuwsbericht eerder die week inderdaad gezien, maar we hebben er bewust niets over gepubliceerd. Niet omdat we slecht nieuws schuwen, maar omdat we het een vreemd bericht vonden. Dus ik mail in de allervriendelijkste woorden Ronald terug. “Hartelijk dank voor de mail. We hebben het bericht uiteraard gelezen en ons over de inhoud verbaasd. Als deze bussen twee jaar geleden daadwerkelijk waren besteld, waren ze al lang geleverd. De huidige levertijd van waterstofbussen is ongeveer een jaar. We denken dat het gemeentebestuur c.q. vervoersbedrijf een traject is ingegaan om te kijken welke energiebron beter pas bij de plaatselijke of regionale situatie, batterij-elektrisch of waterstof-elektrisch. Daarbij is uiteindelijk gekozen voor de eerste. Of dit een verstandige keuze is van Montpellier kunnen we niet beoordelen. We denken overigens dat voertuigen op batterijen én voertuigen op waterstof prima naast elkaar kunnen bestaan.”
Oei, zo’n vriendelijke en inhoudelijke reactie had Ronald niet verwacht. Misschien dacht hij wel dat hij nooit iets van ons zou horen, maar zo zijn we niet. Er kwam nog een beetje gepruttel terug dat hij niet in wegvervoer op waterstof gelooft, maar dat luchtvaart, zeevaart en industrie zeker op waterstof gaat draaien. Ik ben er verder niet op ingegaan, want anders blijf je bezig.
Dat hoeft overigens ook niet, Ronald houdt het zelf in de gaten. Hij heeft ons een mooie fles wijn beloofd als over tien jaar meer dan één procent van het wegvervoer op waterstof plaatsvindt. Die weddenschap ga ik overigens zeker winnen, maar die fles wijn hoef ik niet. Ik ben geheelonthouder.
Ronald weet het overigens wel vaker beter. Ik zie op LinkedIn dat hij zijn geld verdient met biomassa. Dat vind ik dan weer discutabel.