Vreemde vondsten
Het is de eerste week van januari. Voor de Lionsclub Zutphen en voor mij inmiddels een traditie: we gaan koffiepunten voor de voedselbank tellen. Een decembermaand lang hebben inzamelzuilen in vijftien supermarkten in de regio gestaan en rond de jaarwisseling zijn ze weer opgehaald. Door corona kunnen we niet gezamenlijk tellen in de blokhut in Almen. Jammer, ik heb het geluid van de nostalgische platenspeler in de hoek wel gemist. Volgend jaar beter.
De telavonden leveren ieder jaar de nodige verrassingen op. Hoewel duidelijk op de inzamelbussen staat dat hier koffiepunten in gedeponeerd kunnen worden, begrijpt niet iedereen dat even goed. Dit jaar werden we tot onze verrassing eigenaar van een complete collectie afgestempelde postzegels. Heel hartelijk dank daarvoor, maar we kunnen er weinig mee.
Er vliegt een donkergroen plat zakje over de tafel. “Een condoom”, roept iemand. U begrijpt het al, onmiddellijk ligt het tellen stil. Iedereen kijkt nieuwsgierig toe. En dan volgt: “Grapje, het is een zakje plantenvoeding.” En dat is overigens niet het enige zakje, om onverklaarbare redenen belanden er jaarlijks tientallen van deze zakjes in de inzamelboxen. Een fleurig Fleuropzakje met de tekst ‘langer genieten’ staart mij aan. In een hoekje lees in ‘fairtrade’, dat kan dus ook voor bloemenvoeding.
Wat overigens wel heel lief is, zijn het aantal spontane kerstkaartjes die we ontvangen. Dit jaar meer dan tien, waarop onbekenden de tellers prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar wensen. Vorig jaar was het overigens heftiger, toen vonden we een hele stapel kerstkaarten, mét postzegel, voor familie en vrienden in heel Nederland. Tja, de koffiepuntenbus werd aangezien voor een postbus. De kaarten zijn overigens keurig aan de PostNL-bus overgedragen.
‘Air Refreshener’ staat er op een kartonnetje waaraan een plastic zakje is geniet. In het zakje zit een roze bierviltje met een vrolijk gezichtje. Als ik het opentrek vult de hele ruimte zich met een vreselijk zoete geur. Eerlijk gezegd verbaast het mij niets, het geheel zag er al niet prijzig uit.
Ik app Willem, die met een klein groepje aan het tellen is in Toldijk. ‘En, daar nog iets leuks gevonden?’ Het antwoord is bevestigend, een pasfoto van een dame op leeftijd die verrassend genoeg ook nog is getraceerd. En ze komen voorlopig om van de noten, de koffiepunten-tellers daar stuiten op 20 bonnen van het notenpaleis in Keijenborg.
Als we klaar zijn mag ik de bijvangst meenemen. Gelukkig maar, want zo kan ik de collectie weer aanvullen met benzinepunten van Gulf, 15 tiktakpuntjes, spaarzegels van het kaascentrum, een paar feestpunten voor een 250-jarig jubileum en zegels van Super de Boer. Ik voelde me de koning te rijk, maar mevrouw Bombeld kieperde de hele bonte verzameling pardoes in de container.
Het nieuwe jaar is weer verrassend begonnen.