Geldloper
We zitten weer midden in de decembermaand, voor de meeste winkels een piekmoment in de omzet. In ieder geval wel voor onze boekhandel die we 20 jaar runden op het winkelcentrum Dreiumme in Warnsveld. Die tijd ligt inmiddels alweer jaren achter ons, ik kan mij voorstellen dat er inmiddels heel veel bezoekers van het winkelcentrum niet anders weten dan dat The Read Shop op nummer 55 is gevestigd.
Een van de grootste geheimen van de winkel is dat we jarenlang een eigen geldloper hebben gehad. Als ondernemers op de Dreiumme kwamen we in de problemen toen de Rabobank zijn deuren sloot. In de zijmuur van de bank, waar tegenwoordig bakkerij Van Zuijlen is gevestigd, zat een afstortkluis. Ongeveer op de plek waar nu de pijpen zitten waardoor het meel voor de bakkerij naar binnen wordt geblazen. De afstortkluis bestond uit een scanner die de streepjescode op de sealbag met contanten scande. Als de code werd herkend ging er een metalen luikje open. Daarachter zat een kleine lopende band waarmee de bundel geld naar binnen werd getrokken. Enkele seconden later sloot het luikje en viel het geld in een soort kluis, veilig opgeborgen voor de buitenwereld.
De tijd die tussen het openen en het sluiten van het luikje zat duurde mij eigenlijk altijd iets te lang. Iedere seconde is er een, voor hetzelfde geld staat er zo’n gek met een pistool achter je die denkt dat hij meer recht op de centjes heeft dan de boekhandelaar. En dan zijn er nog de keren dat het luikje door een storing niet opent. Dan staat je hart stil. Is dit een storing of is dit sabotage en duikt er zo dadelijk een crimineel op?
Het gemak was voorbij toen de bank inclusief nachtkluis verdween. We konden vanaf dat moment alleen nog terecht bij het bankfiliaal in Zutphen. Maar een creatieve oplossing is nooit ver weg.
Iedere morgen kwam in alle vroegte een klant in de winkel om een krantje te halen. Maar alleen op vrijdag legde hij een draagtas op de toonbank en zonder dat iemand het zag verdween daarin -zonder woorden- een krant en een geldbuidel met soms meer dan tienduizend euro. Met de draagtas liep de geldloper rustig weer naar huis, las de krant en stapte even voor half tien op de fiets naar Zutphen. En om even voor tien uur kwam hij terug in de winkel, overhandigde het bonnetje uit de geldkluis, dronk in alle rust een kopje koffie en ging om half elf weer naar huis.
Niemand, maar dan ook niemand, sprak erover wat daar iedere week op vrijdagmorgen gebeurde. Die geldloper komt overigens nog regelmatig bij ons thuis om een kopje koffie te drinken. En het is altijd gezellig.