Herr Bachmann und seine Klasse. Foto: Luxor Zutphen
Hartverwarmende onderwijsdocumentaire over een bevlogen leraar
Hartverwarmende onderwijsdocumentaire over een bevlogen leraar
ZUTPHEN - Wie herinnert zich nog Être et avoir uit 2002? Op 28 november en 5 december vertoont Luxor de Duitse documentaire Herr Bachmann und seine Klasse. Net als zijn Franse voorganger het inspirerend bewijs dat de juiste leraar op het juiste moment, een van de grootste geschenken van het leven kan zijn.
Meneer Bachmann, een hoodie en beanie dragende zestiger, is een van de sympathiekste leraren uit de filmgeschiedenis. Omdat hij Duits en maatschappijleer minstens zo belangrijk vindt als muziek, ligt er op zijn bureau altijd een gitaar klaar om een punt over te brengen met een zelfbedachte tekst. Zijn 12- tot 14-jarigen leerlingen, afkomstig uit negen verschillende landen, hebben hem in hun hart gesloten. En niet omdat ze bij hem maar wat aan kunnen rotzooien – indien nodig is Bachmann streng en onvermurwbaar – maar omdat hij hen werkelijk ziet, serieus neemt, uitdaagt en inspireert.
Industriestadje
Waar de Franse documentaire een basisschooltje op het platteland laat zien, is het decor van Herr Bachmann een middenschool in het Duitse industriestadje Stadtallendorf. Regisseur Maria Speth, die in 2001 op het IFFR een Tiger Award won met het drama In den Tag hinein, wilde eerst het stadje als onderwerp van haar documentaire nemen. Naast de fabrieken, kebabzaken, kerken en moskeeën kwam ze ook uit bij Dieter Bachmanns klas in de Georg-Büchner-Gesamtschule. Een klas vol kinderen die vaak eerder Turks, Russisch of Bulgaars spreken dan Duits. Als Speth ergens een dwarsdoorsnede kon vinden van Stadtallendorf, dan was het dáár. Waarna de rollen zich omdraaiden: de school trad op de voorgrond, de rest van de stad werd omlijsting.
Laatste jaar
In navolging van Être et avoir versmelt het op schoolbankhoogte gedraaide Herr Bachmann helemaal met de bubbel van de klas en speelt het zich af gedurende één beslissend schooljaar, zonder nadruk op het verstrijken van de tijd: dat zie je alleen aan de kleren van de kinderen, het uitzicht en Bachmanns gestaag groeiende baardje. En zoals meester Georges Lopez aan het einde van Être et avoir met pensioen gaat, zo neemt ook Dieter Bachmann in Speths documentaire afscheid van zijn lange onderwijsloopbaan. Wat moet de school zonder de E.T. onder de leraren, zoals een vriend van Bachmann hem noemt?
Te zien op 28 november en 5 december om 15.00 uur. Tickets aan de kassa of via de website.