Wat zingt er
Er was eens een boom naast de Walburg die wijken moest, de motorzaag doorkliefde haar maar betekende niet het einde. Er kwam een instrumentenmaker die het hout van de zilveresdoorn nieuw leven inblies. Hij bouwde het Walburgiskwartet, een cello en drie violen. De cello van het hout van de boom naast de Walburg gaf hij aan Jeroen den Herder, een topcellist die daar wel raad mee wist. Jarenlang liet hij de boom over haar graf heen zingen.
Er was eens een documentairemaakster die werd geraakt door het verhaal van de cello van het hout van de boom naast de kerk. Vergankelijkheid kan zo hardvochtig zijn, wij vrezen vaak verandering, maar hoor wat het teweeg kan brengen, hoor hoe het zingen kan.
Een geluidsprofessor kwam naar de stad naar het jonge boompje dat het gemis van de oude boom verzachten moest. Uit mysterieuze koffers haalde hij spijkers en apparatuur, zette haar sapstroom om in geluid, gaf stem aan wat er onder haar oppervlak gebeurde. Kan de natuur spreken, kan ze zingen? Wat zou ze ons willen zeggen, bestaat er muziek die haar gevoel op ons kan overbrengen? De geluidsman Bert Barten geeft ruiterlijk toe dat het wel gebaseerd is op het geluid van de boom, maar het is zijn technische apparatuur is die er iets van maakt. Uiteindelijk hoort een mens wat hij horen wil.
Wat wil je horen? Een uiterst belangrijke vraag in deze tijd. Wil je horen dat we er bijna zijn. Dat we alleen nog wat onwilligen over moeten halen, dwingen desnoods en dan hebben we van de natuur gewonnen. Ja, ik zou dat ook wel graag horen, het klinkt prettig overzichtelijk.
In deze bijzondere documentaire horen wij de stem van de zilveresdoorn, krijgen we een kijkje in de cyclus van leven en dood. Na de geluidsman kwam er een componist, hij plaatste de noten van de boom in een breder verband, nam daarin mee hoe generaties voor ons nog door resoneren en wat onze invloed is op generaties na ons. Het verhaal werd steeds groter. Als de natuur kon spreken, wat zou zij zeggen? Dat wij onderdeel zijn van haar. Dat ons bestaan maar tijdelijk is en dat er altijd weer iets nieuws uit voortkomt. Iets moois, iets hoopgevends.
Na de film kwamen de musici, zij speelden de muziek die de componist schreef met de tonen die de boom liet horen, op de instrumenten die de bouwer maakte van het hout van de boom naast de kerk. Het ontroerde, het was hoopgevend.