'Mijn eerste woordje was Hema'
Suus Lodewijks neemt me mee naar een van de tafeltjes bij het raam in de horeca-afdeling van de Hema Zutphen. Zij is de toekomstige franchiseondernemer van filiaal Zutphen, in navolging van haar moeder, die de zaak dertig jaar geleden van háár vader overnam. Zo rechtlijnig als het klinkt: dochter neemt zaak van moeder over, is het allerminst gegaan.
Door Jolien Wilmar
Suus vertelt: "Mijn opa en zijn broer zijn hier in Zutphen zo'n zeventig jaar geleden begonnen als franchiseondernemers van de Hema. Destijds gehuisvest in het pand waar nu Kruidvat zit. In 1970 verhuisden de broers de Hema naar het huidige pand.
In mijn vroegste herinneringen zie ik mezelf als peuter op de hoge hakken van mijn moeder en met een tas van haar, gevuld met plee-papier om maar vulling te hebben, op pad naar mama. Van de markt waar wij woonden, naar de Hema."
Terwijl we praten wijst Suus naar een medewerkster en zegt: "Kijk, dat is mijn tante."
"Dit is een echt familiebedrijf. De zus van mijn moeder runt de Take away, haar man is een van de bedrijfsleiders, hun beide kinderen hebben hier ook gewerkt. De beide dochters van de andere bedrijfsleider werken hier ook. De cultuur van verbondenheid strekt zich uit naar al het personeel. Toen we dicht moesten vanwege corona bleef het personeel zonder morren komen. We hebben de winkel geschilderd en heringericht. Er was ook tijd om uitgebreid met elkaar koffie te drinken en te lunchen.
Er trekken ook veel familieleden aan de touwtjes bij andere filialen. Zo runt een nichtje met mijn oom tien andere Hema's en een ander nichtje neemt ook Hema's over. In Brabant en Kampen zijn meerdere Hema's van dezelfde familie. Dat maakt het overleggen heel gezellig."
Geen bedrijfskunde maar criminologie
"Na het behalen van mijn vwo-diploma wilde ik een tussenjaar. Mijn ouders vonden het goed mits ik in dat jaar één diploma zou halen. In Oxford behaalde ik mijn diploma Cambrige Engels, waarna ik vertrok naar Salamanca om daar Spaans te studeren, vervolgens ben ik op Malta Engelse les gaan geven. De bètakant ligt mij veel meer, juist daarom vond ik dat ik die talenkant aandacht moest geven.
Toen ik kwam werken bij Hema Zutphen, ben ik begonnen met het stimuleren van de autonomie van de medewerkers. Wat ik als motto voor mezelf hanteer: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan," dat draag ik ook graag uit naar de medewerkers. Ze hebben alle reden om op zichzelf te kunnen vertrouwen en als eigen initiatieven onverhoopt niet goed uit blijken te pakken, vinden we samen wel een oplossing. Toen ik hier begon was er nog best een man-vrouw verdeling in het werk. De mannen bouwden de stellingen en de vrouwen richten het in. Daardoor moest er soms op elkaar gewacht worden. Naar mijn mening is het handiger als ieder een taak van begin tot eind zelf afhandelt.
Terug van Malta startte ik op de opleiding criminologie, maar dat bleek heel theoretisch met een baanperspectief als beleidsmedewerker bij de gemeente, of als databeheerder bij het CBS. Ik zag mezelf meer als gevangenisdirecteur, dus maakte ik de overstap naar rechten. Na twee jaar besloot ik dat het dat ook niet was. Het werken met delinquente jongeren werd mijn ambitie, dus begon ik aan de studie pedagogiek, maar dat bleek te schools. Ondertussen was de opleiding criminologie praktischer geworden. Ik schreef me nogmaals in voor de numerus fixus van criminologie, werd ingeloot en heb vervolgens de volledige studie gedaan. Tot vlak voor aanvang van mijn scriptie mijn moeder belde met het verzoek of mijn zus en ik in de Hema konden komen helpen. Er stond een grote verbouwing gepland die plotseling twee weken werd vervroegd en mijn moeder kon daar zelf niet bij zijn, dus vroeg ze ons de honneurs waar te nemen. Ik bleek het fantastisch te vinden om zowel bezig te zijn met het lezen van de bouwtekeningen, als het aansturen van het personeel, de creatieve kant van de opmaak van de winkel en nadenken hoe je dat zo commercieel mogelijk kunt doen. Die veelzijdigheid greep me. Mijn hele hart ging open! Dat was bij mijn zus gelukkig niet het geval. Ik vond het zo fantastisch dat ik besloot mij aan te melden bij Hema Nederland voor een opleiding tot filiaalmanager.
Ik kon direct beginnen als stagiaire bij de Hema op de Ferdinand Bolstraat in Amsterdam. Daar zat ik vervolgens kauwgom krabbend als vakkenvuller, terwijl ik net een universitaire studie had gedaan. Dat was wel even slikken, maar ik wist waar ik naartoe wilde.
Dat is alweer 6 jaar geleden. Ondertussen ben ik zelf moeder en zwanger van de volgende. Vier weken na de geboorte van Anna Bella zat ik alweer op kantoor, met Bell slapend in de Maxi-Cosi. Als ik door de winkel liep en Belle bij mijn moeder op kantoor sliep en het tijd werd voor borstvoeding, riep mama door de intercom: "Suus Lodewijks kantoor!!!".
Ik had nooit gedacht dat ik minder dan vijf dagen in de week zou kunnen werken, maar sinds Bella niet meer mee kan naar kantoor, geniet ik er ook enorm van om met haar thuis te zijn. En als ik haar toch meeneem naar de Hema, kan ik haar met een gerust hart rond laten lopen door de winkel, zij is hier kind aan huis en de winkel is vol liefhebbende handen en ogen."