Tristan Botteram
Downhiller - 20 jaar - Afkomstig uit Doetinchem
Een kleine drie weken geleden verreed ik de derde wedstrijd van mijn wedstrijdkalender in Frankrijk. Om precies te zijn was dit in Les Gets, een dorp dat zich bevindt in het bekende Portes du Soleil. Veel mensen zouden dit kennen van het skiën, maar hier is de fietssport ook erg populair onder zowel de burgers als vakantiegangers.
In dit stuk neem ik je mee door mijn activiteiten over de gehele trip van de Mercedes-Benz UCI Mountain Bike World Cup. Alle competities beginnen met het ophalen van het racenummer, liftpassen en benodigdheden om het terrein om te kunnen komen. Vervolgens is op dezelfde dag voor alle atleten een parcoursbezichtiging georganiseerd. Ditmaal had de afdaling diverse grote sprongen, steile afdalingen en een paar stukken op hoge snelheid.
Voor mij was het van belang dat ik 's avonds voor de training de baan goed bestudeerde en visualiseerde, zodat ik in zo’n kort mogelijke tijd de juiste inschattingen zou maken. De volgende dag ging de training van start. Hier begon ik eerst rustig af te dalen om comfortabel te worden. De tweede afdaling kon ik een vriend volgen over alle moeilijke secties, dus vanuit hier ben ik mijn snelheid gecontroleerd gaan opschroeven. Na in totaal vier afdalingen te hebben gedaan was de training voorbij. Ten slotte ben ik nog eens met de lift omhoog gegaan om de parcoursveranderingen te bestuderen en eventueel aanpassingen te maken aan de fiets.
Vrijdag was de dag van het kwalificeren. 's Morgens hadden alle rijders nog de mogelijkheid om twee afdalingen te maken. De training ging voor mij erg goed, maar om mij tot één van de 60 beste van de wereld te kunnen kwalificeren is lastig. Het was dus maar afwachten of mijn gevoel zich ook ging omzetten in een goede tijd. De transponder werd gemonteerd en het was tijd om alles uit de kast te halen. Ik wist over de lijn te komen op plaats 54. Dit was een speciaal moment voor mij, omdat ik me nog nooit eerder heb kunnen plaatsen in de hoogste klasse.
Nu was het tijd om zoveel mogelijk rust te pakken en mijn helmcamera-beelden nog eens te bestuderen. Op zaterdag had ik de mogelijkheid om twee trainingsruns te doen. Het was van belang dat ik deze afdaling snel maar gecontroleerd zou rijden, zodat ik niets over het hoofd zou zien. Hierna was het tijd voor mijn eerste finale ooit. Er was enorm veel publiek aanwezig, wat het als rijder nog specialer maakt. Vanuit de eerste sectie wist ik meteen een flow te creëren wat na gaande de afdalingen erg goed uitpakte. Met geluk van de weersveranderingen behaalde ik een 34e plaats. Na twee jaar afzien komt nu eindelijk alles weer terug op zijn plaats. Ik kijk uit naar de rest van de wedstrijdkalender.