Poëzie
Vandaag is de dag om iets op te biechten. Soms en meestal heel per ongeluk schrijf ik een gedicht. Aangezien ik al een tijdje mee ga, moet ik toegeven dat het er meer zijn. Het feit dat ze er zijn, dat het vervullend is om op abstracte wijze woorden bijeen te brengen, dat het soms lijkt dat ik daarmee dichter de essentie benader dan met geouwehoer in een column. Al die dingen, die confronteren mij met mijn ambivalente relatie met poëzie.
Er hangt een zweem van gewichtigheid om het genre, de ondoorgrondelijkheid trekt een lijn tussen mensen die begrijpen wat de dichter zeggen wil (met daarbij inbegrepen de mensen die doen alsof ze het begrijpen, hoe hoog dat percentage is valt niet te achterhalen) met aan de andere kant de mensen die het geduld er niet voor hebben. Op die laatste groep kun je als dichter zijnde prettig neerkijken. Ik mag dan wel eens wat schrijven, ik behoor toch ook vaak tot de laatste groep. Wat mij betreft kunnen poëziebundels het beste op de plee liggen, lukraak bladeren tijdens het ontlasten levert de beste poëzie-ervaring op.
Nu heeft Zutphen een geschiedenis van veertien jaren stadsdichterschap. Maar liefst acht dichters mochten het ambt bekleden en diepzinnig woorden geven aan het wel en wee van de stad. Vrij geruisloos kwam er een verzamelbundel uit die ook bij mij in het boekenrekje op de wc ligt. Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld om mee te dingen en heb vernomen dat er om het jaar een wedstrijd werd georganiseerd op X factor-achtige wijze waar kandidaat-dichters tijdens meerdere optredens met diepe stemmen hun ziel blootlegden, waarna een jury een oordeel velde en diegenen die niet wonnen met een zure smaak vertrokken. Zij die wel wonnen mochten twee jaar lang bijna gratis schrijven en optreden, wat een hele eer is.
Waar zijn ze nu? Waarom komt er geen nieuwe stadsdichter? Er is een Dichtersgilde dat een poëziefeest organiseerde met een prachtig affiche. Ik koos ondoordacht voor de natuur met dit mooie weer, maar heb daar nu spijt van want ik had er graag over geschreven. Er is een nieuwe stichting ‘Zutphen Literair’ waarin alles samen moet komen waardoor de oude stichting die het stadsdichterschap organiseerde haar taken kwijt is. Kunnen Dichtersgilde, Dichter bij Zutphen en Zutphen Literair door één deur of barst Zutphen uit haar voegen met zo veel dichters en stichtingen? Ik hoop dat ze snel gezamenlijk een poëziefeest organiseren. En laat mij maar rustig columns schrijven, dichter zijn lijkt me te ingewikkeld.