Vogelgeluiden
We genieten bij ons thuis weer volop van de zon. Maar een natte periode gevolgd door flinke hoeveelheid zonneschijn heeft ook zijn nadelen, het onkruid brult uit de grond. En omdat de familie Bombeld beschikt over een aardige kavel, wacht ons een flinke klus. Na een paar uurtjes ploeteren, mevrouw Bombeld in de achtertuin en ik de voortuin, ziet het er alweer een stuk beter uit. In de achtertuin houden onze vier kippen overigens het grootste stuk onder het struikgewas nagenoeg onkruidvrij. Het zijn geweldige dames, naast het onkruid wieden zorgen ze ook nog eens dagelijks voor verse eitjes. En duur zijn ze niet, 20 kilo kippenvoer kost bij de mölle in Vorden slechts 11 euro. En daar kunnen we maanden mee vooruit.
Ik vind onkruid wieden overigens maar een rare bezigheid. Ons gazon wordt omgeven door een rij steentjes. Aan de ene kant is het gras welkom en tien centimeter verderop heet dat gras plotseling onkruid. Aan dat dwangmatige van mensen kan de natuur natuurlijk geen touw vastknopen.
Voldaan na het onkruid wieden zitten mevrouw Bombeld, de hippe dochter, de jongste dochter en ik in de tuin. Voor onze neuzen staat een glaasje thee met een plakje ontbijtkoek. In de bomen om ons heen gaan de vogels flink tekeer. Vanuit alle hoeken zitten ze te twitteren. Een genot om naar te luisteren.
De hippe dochter komt met iets nieuws. Nou ja, misschien voor vogelaars al oud, maar voor ons iets nieuws. Ze heeft een app ontdekt waarmee je op je telefoon vogelgeluiden kunt opnemen en de app meldt dan direct om welke vogel het gaat. Dat is natuurlijk een leuk spelletje op deze zonnige dag. Zij neemt op en wij moeten raden welke vogel het is. En zo krijgen geluiden die je al het hele leven hoort plotseling ook een beeld.
We houden onze mond als zij aan het opnemen slaat en wij mogen als eerste raden welke vogel het is. De pimpelmees en de koolmees komen voorbij, maar ook de tjiftjaf en de merel. De grootste herrieschoppers zitten in de hoge boom bij de buren en luisteren naar namen als ekster en Vlaamse gaai. We hebben bijna alles goed. En zelfs de kippen die verderop in de tuin lopen worden door de app herkend. Behalve de kleur dan, onze hennen zijn wit, de app denkt zwart. Een kniesoor die daarop let.
En net als de hippe dochter de opname weer start roep ik ‘roekoeoe, roekoekoe’. Dochterlief laat de app zoeken en barst in lachen uit. Vol vraagtekens kijkt iedereen haar aan. Wat zegt de app? Ze draait het scherm en daar lezen we: mens (zeer waarschijnlijk). Tja, duiven imiteren is nooit mijn sterkste kant geweest.