‘Ik vind het superleuk om mezelf opnieuw uit te kunnen vinden'
Ook zangeres Fleur Tolman (48) werd door de crises in één klap geconfronteerd met een lege agenda. En ook al gaan haar zanglessen gewoon door, er moest iets bij om het ontstane gat op te vullen. Creatief als ze is, besloot ze van haar hobby, krullen knippen, haar werk te maken. Met succes. "Tijdens mijn laatste kniptraining stonden ze al te kloppen op mijn deur."
Door Mirjam van Biemen
‘Curlpower’ staat op het raam van de oude bakkerswoning waar Fleur woont. Eenmaal binnen, sta ik direct in haar nieuwe kapsalon die eerder als lesruimte dienstdeed. Daarvoor knipte ze haar klanten in de keuken, maar tijdens de lockdown besloot ze dat het anders moest, want vanaf het moment dat Curlpower ging, loopt haar zaakje als een trein. Natuurlijk moest ook Fleur eraan geloven en tot twee keer toe dicht in de opstartfase, maar vandaag straalt ze, omdat kapperszaken weer open mogen. Tot april is ze dan ook volgeboekt.
Sommige lezers zullen Fleur wel kennen. Zo is ze de vrouw van gitarist Frank Ong Alok met wie ze al jaren het duo Flower to the People vormt, waarmee ze, tot voor corona, door heel Zutphen optrad. Vijf cd’s maakten ze samen, maar ook andere projecten kruisten hun pad. Zoals de gedichten van de Surinaamse dichteres Astrid Roemer die Frank op muziek zette en de kinderliedjes voor het slapen gaan in samenwerking met Gerda Havertong en Hakim Traïdia. Niet de minste namen, maar Fleur vertelt me dat het nog best lastig was om voet aan de grond te krijgen met hun muziek.
"Oorspronkelijk komen wij uit Zoetermeer. Frank heeft daar jaren een muziekwinkel gehad, waar ik tijdens mijn studie aan het conservatorium als weekendhulpje kwam werken. Negentien was ik toen, maar het klikte meteen op meerdere fronten", zegt ze lachend.
Al gauw gaan ze optreden als duo in theatertjes door het hele land, maar zonder boekingskantoor blijft het een beetje vechten tegen de bierkaai vertelt ze. "Je moet echt naam hebben om ergens binnen te komen, het blijft een aparte wereld. Je moet mazzel hebben en de juiste mensen ontmoeten, dus dat was hard werken soms."
Op een gegeven moment besluit het koppel te stoppen met de winkel omdat ze nog maar weinig aan spelen toekomen en later volgt een verhuizing naar Zutphen met hun twee dochters van inmiddels dertien en achttien. Het blijkt een schot in de roos, ook op muzikaal vlak. "Het was meteen heel leuk hier en we zijn ook veel meer gaan spelen. Zoetermeer was groter zonder echte stadskern waardoor dingen vaak lastig van de grond kwamen. Hier leerden we gelijk allerlei leuke muzikanten kennen en gingen we jamsessies opzetten, onder meer in het Koelhuis, Luxor en Uffies." Frank en Fleur kunnen dus goed rondkomen van de muziek en daarnaast houden beiden een lespraktijk aan huis. Zij zang, hij gitaar. Tot vorig jaar maart. "Ineens werden onze agenda’s, die compleet volgeboekt stonden, in één klap leeg geveegd. Bizar."
Fleur voelt meteen aan dat dit nog wel even gaat duren en beseft zich dat er iets bij moet komen qua inkomsten. Iets, wat ze eigenlijk prima vindt, omdat ze vanwege stemproblemen haar plezier in performen een beetje is kwijtgeraakt. "Twee jaar voor de coronacrisis kreeg ik last van mijn stem. Het duurde een heel jaar en kwam, zo bleek later, door een aangeboren middenrifbreuk, wat irritatie kan geven op je stembanden. Het resulteerde in hoestaanvallen waardoor het optreden ineens heel spannend werd. Ik probeerde natuurlijk van alles, tot zuigsnoepjes en veel water drinken, maar die prikkelhoest kwam op de meest wonderlijke momenten opzetten, wat podiumangst veroorzaakte."
Het inzicht dat het zo niet langer kon kwam voor Fleur na een optreden in de Walburgiskerk. "Ik ben nooit echt een podiumbeest geweest, ik heb er echt in moeten groeien, maar ik vond het wel altijd leuk om te doen. Nu stond ik voor mijn gevoel echt dood te gaan in die stille kerk. Niemand heeft iets gezien, maar het kostte me zoveel energie. Naderhand barstte ik echt in huilen uit en voelde: dit heeft niets meer met muziek maken te maken." Tijd dus voor nieuwe ijzers in het vuur en dat ‘iets’ valt dan ineens ‘zomaar in haar hoofd’, zoals Fleur het zelf omschrijft. "Ik ben toen een beetje gaan broeden op zij-instromen in het onderwijs of de zorg, maar realiseerde me plots dat ik altijd al tegen mijn dochters had gezegd: als ik geen zangeres was geworden, had ik voor het kappersvak gekozen, dus ineens wist ik het."
Toen Fleur kinderen kreeg (half Surinaams met gemixt haar) besloot ze hen zelf te knippen omdat ze geen goede kappers kon vinden. En dat bleef ze doen. "Kroeshaar moet droog geknipt worden, maar niemand doet dat. Alle kappers wassen het haar eerst, waardoor je het krulpatroon niet goed meer kunt zien. Het is echt een vak apart. Dus ik dacht, hier ga ik me op toeleggen, dit is er nog niet." Fleur, die zelf ook krullen heeft, volgde daarop allerlei knipcursussen door het hele land en is inmiddels specialist in krullen knippen: ‘Van flinke krul tot slag’. "Terwijl ik bezig was, dacht ik: ik snap dit, ik kan dit én ik vind het geweldig om te doen. Het is een creatieve manier van knippen omdat je juist van de krul uitgaat en niet van het kapsel."
Op Facebook post ze een voor en na foto van een knipsessie en hierna loopt het gelijk storm. "Ik geloof dat ik de komende tijd kostwinner ga worden", zegt ze lachend. "Mijn klanten komen echt van heinde en verre. Vergeet niet: de helft van de vrouwen heeft slag of krul, dus blijkbaar is er behoefte aan." Inmiddels knipt Fleur twee dagen per week en geeft ze drie dagen zangles, allemaal vanuit huis. Juist die combinatie vindt ze leuk. "Beiden draait om persoonlijk contact met mensen, alleen geeft het werken met mijn handen me een hele andere mindset, wat verfrissend werkt." Ook heeft ze weer meer plezier in het zingen gekregen, doordat de druk nu van de ketel is. Ze besluit: "Voor mij is het coronajaar wel een goed jaar geweest, het heeft me heel veel gebracht!"