Stoppen met denken
Op straat lopen overal gearmde echtparen. Ik weet niet waar ze ineens in zo grote getale vandaan komen, maar ze stralen een stevig vastgeklemde genoeglijkheid uit en halen met eensgezinde tred een frisse neus, ruim voor de avondklok luidt. Alsof oorlogsmaatregelen in praktijk heel gezellig zijn, mits je het maar lang genoeg hebt uitgehouden met je eega.
Het poortersklokje dat in Zutphen sinds mensenheugenis tegen tienen bemoeizuchtig luidde met de boodschap dat je binnen een uur je tanden moest gaan poetsen als eerzame burger, die klok luidt nu pesterig om tien voor negen om Zutphen te herinneren aan de nieuwste vorm van opsluiting.
Ik heb het destijds niet met mijn eega uitgehouden en twijfel of ik jaloers zal zijn op de echtparen. Dat zou impliceren dat ik daar nu graag met haar had gelopen, elkaar de illusoire bevestiging gevend dat het fijn is om je hele leven in hetzelfde kringetje rond te lopen. Ik weet dat er een oplossing is voor mijn duistere stemming vandaag, ik moet Leo bellen. Leo adverteert met de boodschap dat hij de eerste mogelijkheid op aarde geeft om telefonisch contact te maken van wezen tot wezen. Dat is een kans die een ouwe eenzame man als ik met beide handen aan moet grijpen. Met kloppend hart en het zweet in de handen toets ik zijn nummer in. Zijn vrouw neemt op. Kijk aan, hem is het wel gelukt.
Dan komt Leo aan de lijn. Nog voordat hij iets van me weet, begint hij over schrijvers die communiceren met hun keelchakra. Mijn hand strijkt onwillekeurig over mijn adamsappel totdat ik begrijp dat dat alleen voor spirituele lectuur geldt. Wezensschermpje, vorige levens, een blauwe trilling, ik kan hem moeilijk bijhouden en blijf steken bij de eerste term; zou dat het schermpje van mijn telefoon zijn of denk ik dan te gemakkelijk?
‘De mens moet stoppen met denken,’ zegt Leo, ‘het denken is de grootste blokkade in deze tijd. Wees stil en leg je hand op je buik, dan komt het antwoord vanzelf. Dan opent zich de poort om de volgende stap in je leven te zetten.’
Ik denk aan oproerkraaiers en brandstichters, aan politici en handhavers, aan preciezen en rekkelijken, aan demonstranten die voorzien dat we richting een dictatuur bewegen, die door anderen worden weggezet als hersenloze maniakken. Afijn, ik moest juist stoppen met denken van Leo. Dat lijkt me voor nu een prima gedachte van hem.