Nieuwe Hulpmogelijkheid op Aarde
We mochten bij onze burgemeester thuis aanschuiven voor een Nieuwjaarsreceptie. Ze had geleerd van het voorval in België. Daar had een burgervader zich van boven netjes aangekleed voor zijn toespraak. Verder was het misschien heel warm in de kamer of was hij van huis uit nudist en vond hij een onderbroek al heel wat. Waarom zouden we ons eigenlijk nog aankleden als we de deur niet uit mogen? Alleen zag het publiek via een spiegel de rest van zijn winters witte vlees.
Onze kittige regente had daar beter over nagedacht, ze had leuke gestippelde benen en een zoet hondje op de bank om het plaatje compleet te maken. Ze gaf ruiterlijk toe dat afgelopen jaar niet makkelijk was maar wist er binnen dezelfde zin een positieve draai aan te geven. Dat is knap, het moreel hooghouden terwijl de gehele Zutphense populatie gedeprimeerd achter hun scherm op de bank ligt.
Ik heb daar in de online versie van deze krant nog iets heel inspirerends voor ontdekt: de Achterhoek Agenda. ‘Verstrek je immuunsysteem’ staat daar en dat is iets dat ik direct graag wil. Daaronder wordt het mooier, daar staan berichten van Leo waar mijn ziel enorm bij resoneert.
‘Nieuwe hulpmogelijkheid op aarde. Telefonisch-gesprek. Welkom, dit is een uitnodiging aan ieder van u. Doorstart maken in dit continuüm is nu mogelijk. Opnemen en straalt u wezen in.
De ervaring verloopt als volg. Door een vraag te stellen, loods je wezen u er doorheen.
Tijdens dit gesprek vindt dan een uitwisseling plaats van wezen tot wezen.’
Ik vermoed dat Leo het ontzettend druk heeft in deze apocalyptische tijden, we zouden allemaal wel een telefonisch gesprek willen van wezen tot wezen en gelukkig is hij de eerste op aarde die dat ook werkelijk mogelijk maakt. Ik wil hem bellen maar durf nog niet. Ik ben bezorgd dat hij dwars door me heen kijkt. Als hij mijn wezen ziet, val ik vast door de mand. Dan ziet hij dat ik maar een gewone ouwe vent ben, iemand die met zijn grote mond de indruk kan wekken dat hij columnist is en een gewichtig persoon in deze stad. Door de ogen van Leo zie ik ineens hoe ongeloofwaardig het is.
Ik moet hem bellen, dat voel ik steeds duidelijker. Als ik het durf dan zal ik er in mijn volgende column over schrijven. Gegroet en tot over twee weken.