Fietsende dierenvriend
Met vaste regelmaat kom ik op de Warnsveldseweg de dierenvriend tegen. Een wat in zichzelf gekeerde man van middelbare leeftijd, gekleed in werkkleding en altijd op de fiets. Een ouderwetse maar oerdegelijke transportfiets, met een stevige voordrager boven het voorwiel. En daarop staat een grote zak met eendenvoer.
Hij is er maar druk mee, minimaal een keer per dag, maar waarschijnlijk vaker, voert hij de buitenvogels in de stad. Komend vanuit de richting binnenstad maakt hij iets voorbij de Prins Bernhardlaan een zwiepende beweging naar links om precies ter hoogte van de eerste vijver de watervogels te voeren. Dat doet hij al fietsend. Na een graai in de zak mikt hij de gevederde vrienden iets toe. Of zeg maar gerust, meer dan iets. Vorige week zag ik daar ook nog drie plakken brood liggen. Geen idee of dat ook bij de maaltijd hoort.
Hij blijft links van de weg fietsen en iets verderop gebeurt hetzelfde bij de vijvers bij de begraafplaatsen. Hier zitten al flink wat vaste kostgangers op hem te wachten die luisteren naar namen als ganzen, eenden en meeuwen. Met een flinke zwaai worden de dieren van hun dagelijkse kostje voorzien. Ook hier stapt hij niet af. Ik twijfel dan ook. Een echte dierenvriend lijkt mij iemand die met liefde dieren verzorgt en dan ook nog enig oog heeft voor de smikkelende beesten. Hier is het anders, hij kijkt niet op of om en steekt de weg over naar de overkant. Vlak voor de verkeerslichten met de Den Elterweg worden de kraaien, die zich daar massaal in de hoge bomen ophouden, van een laat ontbijt voorzien. En dan verdwijnt de man uit mijn gezichtsveld. Maar alles lijkt erop dat zijn dagelijkse ronde nog niet is afgelopen. Waarschijnlijk fietst hij verder richting Warnsveld, het Waterkwartier of de Zuidwijken.
Wie zou die man toch zijn? Een beetje dwangmatig, dagelijks met de transportfiets op pad om de buitenvogels te voeren. En niet alleen in de winter, ook als er ’s zomers voldoende eten in de natuur te vinden is maakt hij zijn ronde. Oud brood kan hij vast nog wel ergens gratis op de kop tikken, maar al dat voer moet toch een hoop geld kosten. Maar een ding is zeker, bij de buitenvogels is hij razend populair. Ze wachten dagelijks op hem.
Ik kijk altijd met bewondering naar onze dierenvriend, maar geef ook eerlijk toe dat dat bijvoeren ook wel zijn nadelen heeft. Het voer wordt niet in het gras of in de vijver gegooid, maar pontificaal op de stoep. De vogels lopen gevaarlijk dicht bij de rijbaan en het geeft een hoop stront. Daar waar de dierenvriend strooit, wandel ik dan ook bij voorkeur aan de overkant.
Reageren? contact@bombeld.nl