Henrike Reef. Foto: Pim Helmich

Henrike Reef. Foto: Pim Helmich

In memoriam: Henrike Reef – een
wereldverbeteraar die vooral wilde doén

ZUTPHEN - Vol overgave zette Henrike zich in om mensen die huis en haard moesten verlaten echt te zien en welkom te heten in Zutphen. Ze stond voor hún cultuur en hún leven en zo gaf ze nieuwe bewoners in onze stad een stem. Kanker maakte helaas te vroeg een einde aan haar leven. Henrike is maandagochtend 7 december op 59-jarige leeftijd overleden.

Ze raakte bekend en geliefd bij eindeloos veel statushouders eerst vanuit haar rol als teamleider bij Vluchtelingenwerk en de laatste drie jaar als zzp-er, waaronder coach voor Stichting High5! In Zutphen was zij hun eerste veilige haven. Haar geloof in mensen gecombineerd met haar pragmatische inzet om hen op een goede plek te krijgen maakte een wereld van verschil. Bescheiden met pure aandacht en tegelijkertijd deskundig.

Ilonka de Haan (collega bij Stichting High5!): “Een dag voor haar dood, toen het besef van haar snel naderend einde volledig binnendrong, stroomden de mooie woorden van de mensen die zij begeleid heeft binnen. Veel mensen schreven: Je bent een moeder, zus en vriendin. En op die zondagavond organiseerden de Eritrese gemeenschap online een gebed speciaal voor haar. Gelukkig heeft ze meerdere wensen en de opname van het gebed nog net voor ze stierf kunnen horen. Dat was ontroerend.”

Hulp vragen was niet zo haar ding. Hulp geven des te meer. Henrike was er altijd, als de geur van een roos. Alleen op de voorgrond als het niet anders kon. Zo nam ze het initiatief voor de toekomsttraining. Vol verve zette ze zich in voor de AMV-ers (alleenstaande minderjarige vluchtelingen) en gaf ze een Eritrese en een Syrische groep jongeren een boost voor hun toekomst. Veel jongeren zullen haar daar eeuwig dankbaar voor zijn. En toen ze constateerde dat een aantal Eritrese jonge meiden het lastig hadden regelde zij extra begeleiding, op sociaal emotioneel vlak.

Op een congres van de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) deelde ze - samen met één van de Eritrese meiden die ze had begeleid – de succesfactoren en hobbels met beleidsmakers, managers en bestuurders; zorgvuldig, betrokken en genuanceerd. Hajo Rietman (Gemeente Zutphen): “Ze vertelde er met veel compassie over. Meiden die soms al op hun twaalfde waren gevlucht, jarenlang onderweg zijn geweest en uiteindelijk in Nederland terechtkomen. Hun pubertijd doorbrengen zonder ouders in een cultuur die haaks staat op wat ze gewend zijn. En onder grote druk van het thuisfront staan: ze moeten hier wel succesvol zijn! Als projectleider was ze als een moeder voor de meiden.”

Ze ging voor mensen door het vuur en verbond zich waar mogelijk met organisaties of projecten om voor ‘haar’ mensen kansen te creëren. Ze was in 2019 kartrekker van het zomerprogramma van Buddy to Buddy. Tijdens The Challenge van De Zutphense Uitdaging stonden haar jongeren op een podium te pitchen voor een nieuwe baan. En niet te vergeten Ali die ze binnenbracht bij Wijkcentrum Waterkracht en die nu een belangrijke bijdrage levert in het Waterkwartier. Hij schrijft dat Henrike de eerste persoon was die in hem geloofde om jongerenwerk te gaan doen.

Ze kon ongelooflijk genieten van het kleine en zag nuances die anderen niet opvallen. Net zoals Henrike genoot van de tere schatten die ze in de natuur vond (een zaadbol of een steentje), zag ze in het onvermogen en de kwetsbaarheid van mensen óók altijd hun bijdrage en talenten. Soms onzeker over eigen kunnen echter zelden over de levenskracht van de ander. Tot op het laatst versterkte ze het team van Stichting High5! dat integrale coaching aan nieuwkomers biedt die gemotiveerd zijn echter op meerdere leefgebieden in de knel zitten. Mede vanwege haar kennis over culturen gecombineerd met haar vermogen om mee te denken zonder te oordelen werd ze enorm gewaardeerd. Collega’s van High5!: “Henrike was naast een mooi mens een fijne collega om mee te sparren. Ze stond voor hún cultuur en hún leven en zo gaf ze de nieuwe bewoners in onze stad een stem. We zullen haar missen.”

[APART KADER]

Dit gedicht maakten de collega’s voor haar afscheid:

Lieve Henrike,

Jij bent ons zo enorm dierbaar
Je bent klein en kwetsbaar

Tegelijkertijd betekenisvol en groot
Menigeen vond troost in jouw schoot

Je bent een moeder, zus, vriendin en meer
Stond altijd klaar in wind en weer

Jouw onvoorwaardelijke liefde is stil
Jij maakte je een wereld van verschil
Wij en Zutphen gaan je enorm missen, bedankt