Stille schreeuw Iraniërs in Zutphen om aandacht IND

2 december 2020, 10:43

ZUTPHEN - Ze voelen zich terneergeslagen, niet gehoord en aan hun lot over gelaten. De 150 à 200 Iranese vluchtelingen in het asielzoekerscentrum (AZC) in Zutphen weten, vaak jaren na aankomst, nog niet waar zij aan toe zijn. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) verzuimt telkens weer hierover duidelijkheid te verschaffen. Voor de groep Iraniërs is de maat vol, vandaar dat zij op deze druilerige dinsdagochtend een stil protest houden langs de Voorsterallee. Eind augustus deden zij dit ook al.

Door Rudi Hofman

Voor de poort springt direct het spandoek in het oog met de hartverscheurende tekst 'Beste koning U ziet uw dochters elke dag. Ik heb mijn dochter al 21 maanden niet gezien!' Aan het doek hangt een foto van het zusje van de bijna 18-jarige Arya Jalili. Arya mist haar en zijn eveneens in Iran achtergebleven moeder vreselijk. Net als zijn 'geweldige familie' en vrienden. Een kleine twee jaar geleden moest hij samen met zijn vader Mohamed hals over kop het land ontvluchten.

Nadat vader en zoon lopend illegaal de grens met Turkije waren overgestoken, reden zij in vijf dagen achterin een vrachtwagen naar Nederland. Via Ter Apel belandden zij in Zutphen met alleen een tas met kleren en geen identiteitsbewijzen. Arya moest bij de IND tien minuten Iraans spreken om zijn afkomst te bewijzen. 'Politieke problemen' noemt hij als reden voor de vlucht.

''Vorige week hadden we in Utrecht eindelijk een interview, maar de IND zegt niet wat er gaat gebeuren.'' Vreemd is, zegt Arya, dat veel recenter aangekomen vluchtelingen uit andere landen die duidelijkheid wel hebben. ''Ik was mijn vrienden in Iran al kwijt en nu ook de vrienden die ik hier had gemaakt. Zij zijn naar elders vertrokken en hebben al een woning.'' Zijn vader had in Iran een watersportclub en werkte buiten het seizoen als elektrotechnisch ingenieur. Arya droomde ervan jetski-wereldkampioen te worden. Zolang de tergende onzekerheid aanhoudt, durven hij en zijn vader nergens van te dromen.

Over het gebrek aan perspectief zegt een landgenoot van Arya: ''In Iran zat ik om politieke reden ruim zeven jaar gevangen, nu zit ik weer in de gevangenis, alleen is de deur open.''

'Dit is een Open Brief van Iraanse vluchtelingen die vergeten worden. Dit is een bericht voor wie wil luisteren en wie ons wil zien.
Wij zijn een deel van de Iraanse vluchtelingen die door meerdere problemen uit ons eigen land moesten vluchten en na twee jaar zonder behandeling aan ons lot verlaten worden in Nederland. Eerlijk gezegd zijn wij vergeten!' Zo begint de open brief die Ehsan Bazaei namens alle Iraanse vluchtelingen de redactie toestuurde. De Iranees woont samen met zijn vrouw Maasi in het AZC. De volledige brief en een cartoon van Bazaei is te lezen op de website.