Drie dames
Er lopen drie dames in onze tuin. Helemaal in het wit gestoken. Al heel wat jaren scharrelen ze achter een afscheiding van 70 cm hoog gaas. Mevrouw Bombeld vindt deze drie krielkippen gezellig, ik vind ze vooral functioneel. De drie dames zorgen er met hun dagelijkse schrobpraktijken voor dat onkruid wieden een fluitje van een cent is. Een paar keer per jaar schoffelen is tegenwoordig voldoende.
Iedere ochtend als het licht wordt doe ik het schuifdeurtje omhoog en dalen ze een voor een het loopplankje af. Het zijn verwende kippen, misschien wel de meest verwende van Warnsveld. Want iedere morgen maak ik het hok schoon, zodat ze ’s avonds weer fris op stok kunnen. En iedere morgen krijgen ze een half bakje voer, met 150 m2 is de ren groot genoeg om gedurende de dag het verdere kostje bij elkaar te scharrelen.
Waar ik echter niet aan kan wennen is de pikvolgorde. We hebben geen haan bij het trio, dus maken de dames onderling uit wie de baas is. En dat is direct ’s morgens al te merken. Hoewel er flink wat kippenvoer wordt gestrooid zijn de bovenste twee in pikorde alleen maar druk met zielenpoot nummer drie. Deze mag vooral niet mee-ontbijten. Met enige ergernis sta ik te kijken. Als iedereen nu gewoon z’n energie steekt in het nuttigen van het ochtendvoer, komt niemand iets tekort. Maar in plaats daarvan zijn er twee druk bezig met nummer drie op afstand houden en blijft het ontbijt onaangeroerd.
Een paar weken geleden had ik er helemaal genoeg van en heb ik de bovenste twee een aardige poets gebakken. Bij het openen van het schuifdeurtje stoven nummer één en twee naar buiten. Via de kleine overdekte ren schoten ze naar de plek waar dagelijks het ontbijt ligt. Maar daar lag helemaal niets. Tegelijkertijd sloot ik razendsnel het poortje tussen de overdekte ren en de uitloop. Nummer drie op de lijst zat in de overdekte ren gevangen en kreeg van mij heerlijk veel voer. En die vervelende nummer één en twee kregen helemaal niets. Oh, wat liepen ze wild en boos heen en weer langs het gaas, waarachter nummer drie onverstoord liep te genieten. Een half uurtje later, toen al het voer op was, heb ik ze herenigd. Ik weet dat het op termijn niet veel uithaalt, maar het gaf mij even een zeer tevreden gevoel.
Maar er is sindsdien toch wel iets veranderd. Als ik tegenwoordig het luikje open komen er drie kippen naar buiten die allen in de overdekte ren blijven wachten. Pas als het voer gestrooid is komen ze echt naar buiten. Mijn actie heeft klaarblijkelijk indruk gemaakt. Die verwende dames zijn toch slimmer dan ik dacht.