Groene gedachten
We kunnen tranen plengen over de teloorgang van cultuur, doet u dat ook maar vol overgave als het zo uitkomt. De waterige kou dringt door tot in mijn botten en waar we een eerste golf over ons heen konden laten spoelen te midden van schreeuwerig blauwe luchten en juichend groen, zitten we nu in het donker en tonen de lindes langs de Berkel de onvermijdelijkheid van het verval.
Maar cultuur is gelukkig meer dan een podium, het is meer dan entreekaartjes en musea. Het borrelt, het jeukt, het sprankelt, het schuurt. Het heeft het lef om te zwieren in het aangezicht van de dood. Het durft zelfs te aanvaarden, te sterven om tot volledige vernieuwing te komen.
Waar vroeger de Intertoys plastic speelgoed in primaire kleuren verkocht wordt sinds kort op hoog niveau gespeeld door twee kunstenaars, Sacha en Erna de makers van Zutphen. De ruimte lijkt twee keer groter dan het speelgoedwinkeltje en is gevuld met subtiele glaskunst van Sacha Brienesse en immens grote schilderijen en lino’s van Erna Kuik. In de etalage hangt de nieuwste lino, die ik eigenlijk direct zou willen kopen als ik nog een muur over had in mijn krappe appartement. Een vrouw kijkt dromerig voor zich uit terwijl er bladeren uit haar groeien. Ze lijkt volledig te aanvaarden dat ze onderdeel is van de natuur, inclusief alle (mogelijk onwelkome) veranderingen die dat met zich meebrengt. ’My soil. Green thoughts never sleep’, staat er in mooie letters op de ruit.
Ik heb het genoegen om de maker Erna te ontmoeten. Ze vertelt dat ze wekelijks haar werk verkocht op de Amsterdamse kunstmarkt op het Spui, zo’n cultureel initiatief wat mooi was en nu niet meer doorgaat. ‘Weet u wat fijn is?’ vertelt ze, ‘mijn kunstwerken hoeven niet meer in de auto te passen, het kan groot, groter, grootst.’ Groot denken in een benepen tijd, ik wil haar bedanken voor de openingen die ze maakt in deprimerende beperkingen, maar vind daar nu de woorden pas voor.
De kunstenaars hebben de ruimte goed gevuld, de plek is perfect, er klinkt jazzmuziek en in een vlaag van kinderlijke hoop vraag ik: ‘Is dit voor altijd?’
Ze glimlacht en zegt: ‘Alles is tijdelijk.’