Van nature
Als ik naar buiten kijk, zie ik een spreeuw in het gras staan, zijn koppie scheef, luisterend. Hij trippelt iets verder, luistert weer en gaat als een gek in het gras zitten pikken. Even later verdwijnt hij met een vette witte larf in zijn snavel. Voer! Even later zie ik meer vogels hetzelfde doen. Mussen staan op een afstandje te kijken en wachten hun kans af om zo’n witte vetzak voor de neus van de rechtmatige eigenaar weg te kapen.
Het doet me denken aan een documentaire die ik vorig jaar zag. Het ging over een jong Amerikaans stel dat een boerderij met een groot terrein kocht en daar volledig duurzaam en verantwoord mee om wilde gaan. Ze werden begeleid door een man die heel veel wist over hoe je alles met elkaar in harmonie kunt laten leven, zonder te hoeven sproeien, hardhandig in te grijpen, dieren te hoeven doden, etc. Het werd een jarenlange weg vol enorme uitdagingen, want na een paar jaar overleed deze man en ook verscheen er een coyote die hun kippen opat wat hem zijn leven kostte. Ze schoten hem neer, precies wat ze juist níet wilden. Een belangrijk moment waarin ze zich realiseerden dat we als mens niet boven het ecosysteem staan, maar er deel van uitmaken. Het lukte ze om de coyotes weg te houden van hun kippenren, waardoor deze uitweken naar de boomgaarden die vernield werden door grondeekhoorns. Het bleek dé oplossing: de coyotes aten de grondeekhoorns zodat de kippen en de boomgaarden gered werden. Alles in harmonie, iedereen blij. Nou ja, de grondeekhoorns misschien wat minder…
In het klein zie ik dat in onze tuin gebeuren. Het wemelt dit jaar van de engerlingen (larven van de meikever) die de wortels van gras en jonge planten aan gort vreten. Maar ze zijn een heerlijk hapje voor de vogels die daarvan smikkelen, hun jongen (en soms een vreemde vogel) ermee voeden. Ze pikken ons gras dan wel een beetje stuk, maar ze beschermen het ook en houden daarmee de balans in stand. Wij zaaien af en toe wel wat extra graszaad in. Goed geregeld!
Anouk Plantinga