Compensatie-kaart
Op zaterdagmiddag ligt er plotseling een kaartje op de keukentafel. Misschien kent u die nog wel. Een dubbelgevouwen stevig stukje papier in een enveloppe met een heuse postzegel. Een wenskaart heten die dingen, de ouderwetse communicatie-methode voor wat tegenwoordig een Whatsappje heet. Ik kijk verbaasd. Een kaart voor mij? Het is vandaag 20 juni, is dat een speciale dag? Ben ik iets vergeten. Vragend kijk ik mevrouw Bombeld aan, maar die antwoord slechts: ‘denk maar eens heel goed na’.
Na een paar minuten geef ik het op en zet een schilmesje in de enveloppe. Ik heb werkelijk geen idee. Wie stuurt mij nu een kaart? Maar als er een vrolijk stukje papier naar buiten komt weet ik het weer. Morgen is het Vaderdag en de beide dochters sturen mij een compensatiekaart. ‘Een hele fijne Vaderdag lieve pap. We zijn er inmiddels aan gewend om op dit soort dagen niet compleet te zijn, maar we denken extra aan je.’
Nou, dat is dan een prettige gedachte. Er wordt aan mij gedacht door de oudste dochter die op Vaderdag al vroeg aan het werk gaat in een veel te dure lunchroom in de miljonairsbuurt van Amsterdam Zuid. En door de jongste dochter die gaat serveren bij een lunchroom in Zutphen. En tenslotte springt mevrouw Bombeld zondagmorgen om zes uur uit bed. Even de nachtrapportage lezen en dan gaat ze om zeven uur aan het werk. En ik blijf achter met een fleurig stukje compensatiepapier.
In de kaart bedanken de dochters mij over de welgemeende adviezen en hulp. En ze waarderen het dat ik altijd achter hun keuzes blijf staan. En dan komt iets bijzonders. Ze bedanken de oude heer voor de stevige discussies over politiek en de maatschappij. Leuk om te horen, want we zijn het lang niet altijd eens. En al helemaal niet met de hippe dochter in Amsterdam. En dat ligt aan mij, ik ben namelijk verschrikkelijk ouderwets.
Zo ben ik van mening dat de dominee die op zondagmorgen overtuigend roept dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is, vervolgens niet in het geniep vreemd moet gaan. Zij denkt totaal anders, van haar mogen de bestuurders van milieu-partijen heus wel zeven keer per jaar in het vliegtuig stappen op een korte citytrip of lange vakantie. Kortom, een bron van discussie, maar nooit met een stemverheffing en we worden nooit boos. Dochterlief vindt mij ouderwets en ik de hippe dochter jong en naïef.
Maar op Vaderdag wordt het gelukkig toch nog gezellig. Ik app mijn fietsvriend en op zondagmorgen half negen zitten we op de racefiets. Om tien uur smaakt de koffie met appelgebak op vliegveld Teuge meer dan geweldig. Het wordt toch nog een heerlijke zonnige Vaderdag.