Kastanje aan de kade

9 juni 2020, 13:57

Natuur, een wonderlijk gegeven.
Beeldschoon, maar zo
verdomde ongehoorzaam,
onbetrouwbaar woekerend,
ordeverstorend zoekt het kieren en voegen,
negeert gebaande paden,
lapt de regels aan haar laars.
We kappen, zagen, spuiten.
Ze is zo mooi, maar deugen wil ze niet.

Een krachtig beeld staat op de kade, na de zaag.
Afgeknotte kracht in naam van Christo ingepakt.
Hygiënisch gehandschoend zoals zovelen.
Een verlangen naar controle
terwijl ergens het besef wel gloort:
al zijn er duizend protocollen,
al pakken wij werkelijk alles in,
al spuiten we glorix in de aderen,
het blijft een illusie van houvast.

Wij zijn natuur.
Wij woekeren ook.
Pakken we de handschoen op
en strijden wij ertegen?
Of kom je zitten aan het water.
Dan huilen we omdat niets zich echt laat reguleren.
Dan genieten we omdat het altijd anders loopt
en mooi is.
Dat ook.

De monumentale kastanjeboom aan de IJsselkade werd onlangs wegens een ziekte gekapt. Kunstenaar Just de Wijs pakte de restanten in als eerbetoon aan de onlangs overleden kunstenaar Christo. Daags na dit schrijven werd het kunstwerk vernield.