Normaal
De terrassen mogen weer een beetje open, kinderen kunnen min of meer naar school, mensen met contactberoepen mogen weer aanraken, zij het met handschoenen, mondkapjes, gezichtskappen en voorraden desinfecteringsmiddelen. Met de plastic schermen die overal verschenen, lijken we wel in een slechte sf-film terecht te zijn gekomen. Liepen we in februari, maart zelfs, nog ‘gewoon’ te doen, nu zijn we gewend aan het ‘nieuwe normaal’ en kijken we niet vreemd meer op als zelfs hier in de Achterhoek iemand met een mondkapje over straat gaat.
De vraag die me al sinds het begin bezighoudt, is: Hoe gaan we ‘straks’ verder? Straks is inmiddels nu geworden, maar strekt zich ook steeds verder in de toekomst uit naar, tja… wanneer? Waar staan we over een jaar? Wat is dan ons ‘normaal’? En hoe gaan we ervoor zorgen dat we niet in de val trappen van weer terug naar wat we een paar maanden geleden nog normaal vonden? Ik houd mijn hart een beetje vast, want ik ben ergens bang dat we in een mum van tijd toch weer terug in de oude modus schieten. Is dat wat we willen? Naast alle problemen, hoor ik ook hoe heel veel mensen een nieuwe manier van leven ontdekken; minder gejaagd, minder heen en weer razen, effectiever, meer rust, meer gewoon zijn.
Moeten we echt weer jakkeren, druk, druk, druk zijn, van deadline naar targets en weer terug, onszelf voorbij hollen en vliegen? Zijn we op dit moment onszelf als mens niet opnieuw aan het uitvinden? Ik zou denken van wel, ik hóóp het. Want ook al houden we van wat ons bekend is, onze comfortzone, wij mensen zijn tegelijkertijd heel flexibel en passen ons aan allerlei omstandigheden aan. Wat we een paar maanden geleden normaal vonden, was dat ooit niet, is het nu al niet meer en zal het hoogstwaarschijnlijk nooit meer worden. Wat ís normaal eigenlijk en kunnen we een nieuw normaal vinden dat beter is voor ons en onze hele planeet?
En terwijl de vogels kwetteren, de luchten helder zijn en de ic’s weer bijna coronavrij, gaan wij als mensheid gewoon door met wat we altijd deden en altijd zullen doen: doorgaan met leven. Het is nooit anders geweest en zal nooit anders zijn.
Anouk Plantinga