Mijn gedachten flitsen van de ene beroepsgroep naar de andere. Hoe zou eenieder zich voelen in deze tijd? Mijn zorg gaat uit naar de basisschooldirecteur van Vrije School De Zonnewende Ceciel Wolfkamp. De vrije school en digitaal onderwijs, dat gaat toch niet samen?
Door Jolien Wilmar
Ceciel zit ronduit te stralen tijdens het interview, ik heb mij werkelijk voor niets zorgen gemaakt. Ze vertelt: "Het is waar dat er leraren waren die een grote weerzin voelden om zich te bekwamen in het digitale onderwijs, maar ondertussen hebben ze er lol in gekregen en worden de kinderen verrast met prachtige verhalen om te beluisteren, gedichten, spelletjes, vaklessen en grappige instructiefilms. Er wordt van alles bedacht: misschien zal het eindtoneelstuk van groep 8 ook digitaal moeten. Ik hoop het niet, maar als het moet, maken we het mogelijk."
"Voordat de school verplicht dicht moest, hadden alle leraren pakketjes gemaakt die op de eerste maandag van de lockdown klaar waren. Kinderen die thuis geen printer hebben, kregen hun lesmateriaal door Margret van Velden, een van de medewerkers, op de fiets thuisgebracht."
Drie dagen
"Samen met ons computerbedrijf is er een plan gemaakt om de kinderen via de computer met hun leerkrachten te kunnen laten communiceren. ‘Binnen drie dagen was het voor elkaar, mede namens de enorme inzet van onze beide Intern Begeleiders", zegt Ceciel trots. "Menig bedrijf deed er veertien dagen over om digitaal alles op orde te hebben."
Ceciel was tijdens de lockdown dagelijks op school, samen met drie andere leraren, om de vijfentwintig kinderen die opvang nodig hadden, les te kunnen geven.
Iedere werkdag startten de aanwezige medewerkers met een gedicht van Rudolf Steiner. De eerste regel daarvan luidt: 'Wat ook komen mag, wat mij ook het volgende uur, de volgende dag brengen mag: ik kan het, als het mij volledig onbekend is, door geen angst veranderen.'
Zwaar
Het is niet allemaal halleluja wat Ceciel te melden heeft. Er zijn heel wat leraren die het zwaar hebben, hetzij omdat ze niemand live zien en zich eenzaam voelen, omdat ze zich zorgen maken over geliefden, of omdat ze worstelen met de dubbele taak hun eigen kinderen te helpen bij schoolwerk, terwijl ze tegelijkertijd les moeten geven. Onderling wordt er veel raad en hulp geboden. Om de communicatie te vergemakkelijken maken de leraren gebruik van drie whatsapp-groepen: één waarin Ceciel mededelingen kan doen, één waarin leraren schoolgerelateerde zaken kunnen uitwisselen en één voor de lol. Lief en leed wordt meer dan voorheen in het collectief gedeeld en dat komt de samenwerking ten goede.
Ceciel verbaast me zeer als ze vertelt dat geen één van de achtentwintig medewerkers zich ziek heeft gemeld sinds 16 maart. Alleen is één leerkracht vervroegd met zwangerschapsverlof gegaan in het kader van de corona-crisis.
Samenvoeging
In de afgelopen twaalf jaar dat Ceciel directeur is van deze school, hebben zich heel wat moeilijke tijden voorgedaan. Onder haar vleugels zijn twee basisscholen, voorheen de IJssel en de Zwaan, samengevoegd.
Dat was geen luxe actie, maar een besluit dat voortkwam uit tekorten, van leerlingen en financiën. Beide teams hadden hun eigen normen en waarden en bijzonderheden, en het was niet eenvoudig om de twee groepsidentiteiten samen te smeden. Zowel leraren als ouders verschilden regelmatig van mening met de nodige spanningen tot gevolg. Daarnaast moest een verbouwing van de Zwaan het mogelijk maken om de twee scholen in één gebouw kwijt te kunnen.
"Opmerkelijk aan de klus waar we nu voor staan met de uitdagingen die corona met zich meebrengt, is dat we nergens onderling tegenover elkaar staan. Misschien dragen de hobbels die we in het verleden met elkaar doorleefd hebben er wel toe bij, dat we nu zo voortvarend en steunend met elkaar kunnen werken. Tijdens deze crisis moest ik allerlei beslissingen nemen, maar dat doe ik niet alleen. Hert is aan mij de kaders te bieden en samen met het team tot oplossingen te komen. Het is misschien ook wel mijn jarenlange ervaring, die het me mogelijk maakt om zo ontspannen met deze situatie om te kunnen gaan."
Klas
"Na de PABO heb ik eerst tien jaar lang zelf een klas gehad op een basisschool. Vanaf de geboorte van mijn oudste dochter ben ik er twee jaar tussenuit geweest, waarna ik terugkwam als vakdocent muziek. Daarnaast heb ik als remedial teacher in het vrijschoolonderwijs gewerkt."
"Beroepsmatig heb ik ook nog een uitstapje gemaakt richting het vluchtelingenwerk en het Centraal Orgaan voor Asielzoekers. Op een asielzoekerscentrum had ik de leiding op de afdeling onderwijs en educatie. Tot ik schooldirecteur werd in Borne. Sinds 2008 ben ik directeur van de basisschool vrijeschool de Zonnewende. Nu dus al weer twaalf jaar en ik heb het hier nog prima naar mijn zin", besluit Ceciel.