Corona 3
Adem, levenslucht, de eerste in, de laatste uit van ons bestaan
ineens niet vanzelfsprekend meer, de hele wereld
stilgelegd in het gevecht om lucht, dat kostbaar goed.
Halen wij wel adem of ademt de lucht zelf ons in en uit?
Elke ademtocht is een gevaar geworden, gemuteerd
tot stille bom geladen met vermenigvuldigingen.
Adem komt van Atman, levensgeest, diepere essentie
wereldziel – is dat waar het gebrek aan lucht om vraagt?
Ook onze levensgeest heeft het benauwd, in onze huizen
opgesloten vallen er klappen, gaan drank en depressie rond
verveling en gebrek, nee nóód, aan vrienden en familie.
De hele wereld ademloos in het gevecht om lucht.
Het hollen, rennen, razen, dat eeuwig op de vlucht
is stilgevallen en ondertussen bloeit de aarde op
we horen vogels zingen, bijen dansen, ruiken bloemen
en in Venetië zie je dat vissen kunnen zwemmen.
Wie zijn we als de wereld niet meer aan onze voeten ligt
maar wij aan de voeten van de dampkring?