Reünie
Gregor stuurt een berichtje. "Ha Paul, ken je mij nog? Wij waren collega's bij Heinz, iets meer dan 20 jaar geleden. Zou het leuk zijn elkaar weer eens te ontmoeten? Dan zoeken we er nog een paar oudgedienden bij en spreken we over een paar maanden af, in het midden van het land." Kijk, na zo'n mail weet je direct dat je een ouwe knakker begint te worden. Ongelofelijk, alweer 20 jaar geleden. Maar al die fantastische collega's wil ik graag wel weer eens zien.
En zo belanden we met een groep oudgedienden bij De Zagerij in Utrecht, gevestigd in een oude meubelfabriek met behoud van de industriële look. Voor mij een typische Heinzlocatie, altijd verrassend en altijd hip. Het enige verschil is dat we nu onze eigen rekening moeten betalen, dat was in het verleden beter geregeld.
Voordat we met onze boekhandel in Warnsveld begonnen, werkte ik zo'n zes jaar voor H.J. Heinz, 's werelds grootste ketchupfabrikant. Ik werkte indertijd voor het marketing- en saleskantoor, gevestigd in een statige villa nabij het station van Elst. En met een team van zo'n 20 personen brachten we de producten via het supermarktkanaal aan de man. Een geweldige tijd. Ik was actief in Noord- en Oost-Nederland met als belangrijkste doel om de producten daadwerkelijk in de schappen te krijgen. Want het is immers zonde van het reclamegeld, als de consument wordt verleid met aantrekkelijke reclamespotjes op tv, vervolgens naar de super snelt en dan is het product daar niet te koop. Kortom, het product moet voor iedere consument lokaal beschikbaar zijn, want van internet had in die tijd nog bijna niemand gehoord.
En zo'n reünie is natuurlijk een uitgelezen moment om terug te kijken. Iedereen had meer dan uitstekende herinneringen aan de halfjaarlijkse gezamenlijke uitjes. Vlak voor de Kerst zaten we altijd wel ergens in een luxe hotel of kasteel in of nabij Nederland om het jaar met feiten, cijfers en een kleine loonaanpassing aangenaam af te sluiten. En tijdens de presentaties van nieuwe producten was het opwarmingsproces van de salesafdeling niet minder uitbundig. Het was een fantastisch bedrijf.
Edwin, onze collega in het Zuiden, hebben we niet meer kunnen vinden. Maar dat was ook niet erg, hij werd gezien als de grootste streber van de groep en sloeg regelmatig helemaal door. Ooit vertelde hij mij een bizar verhaal. "Gooi ik aan het einde van de werkdag de tank weer vol, scheur ik naar huis om administratief de dag af te sluiten. Ik parkeer mijn auto onder de carport en struikel vervolgens over drie meter LPG-gasslang die nog aan het voertuig hangt."
Kortom, het was ook na 20 jaar nog ongelofelijk lachen, met die vrolijke Heinz-collega's daar in Utrecht.