Voedselverzekering
Mevrouw Bombeld en ik hebben er net een weekendje Mechelen opzitten. We waren in het eerste weekend van maart een paar dagen samen op pad, in het kleine -zeer gezellige- stadje tussen Antwerpen en Brussel. En het was supergezellig, met een prachtig hotel aan de oude Vismarkt, en indrukwekkende pleinen en sfeervolle winkels op loopafstand. Het lijkt wel een beetje op Zutphen, alleen dan allemaal nét iets groter. En op zondagmiddag, op de terugreis, wil ik wel even aanleggen in Baarle Hertog, de Belgische enclave in het zuiden van Brabant. Veel van gehoord, maar nog nooit geweest. Maar dat krijg ik niet voor elkaar, mevrouw Bombeld weet dat in dit gebied het episch centrum van de Corona-uitbraak in Nederland ligt, hier gaan we dus niet uit de auto.
De week die daarop volgde is er opvallend snel en opvallend veel veranderd in Nederland. Ging aan het begin van die week alles nog rustig zijn gangetje, op vrijdag stonden we er met z'n allen heel anders voor. We moeten thuisblijven en in de supermarkten staren de lege schappen ons aan. Bent u ook aan het hamsteren geslagen? Wij wel, want de corona-angst heeft ons gezin ook te pakken.
Op dinsdagmorgen vraag ik mevrouw Bombeld om even een paar extra pakken pasta en een paar extra flessen pastasaus uit de super mee te nemen. Die kunnen best iets langer in de kast staan. En met wat andere extra boodschappen is de provisiekast inmiddels aardig gevuld. We zien het als een soort voedselverzekering, we dekken ons in voor mogelijke doemscenario's. We hebben graag iets achter de hand voor mindere tijden. Dat hadden onze voorouders al, met tientallen weckpotten in de kelder. Een voedselbuffer, voor strenge winters. Daar is niets mis mee.
Nu denk ik niet dat wij hier in Nederland dreigen te verhongeren, maar ik vertrouw de politiek en de bedrijven niet. Neem zo'n woordvoerder van Albert Heijn, die ijskoud zegt dat er op sommige plekken in het land iets meer wordt verkocht. Tegelijkertijd stuurt de hippe dochter foto's van lege schappen bij de AH-supermarkten in Amsterdam. Van die onbetrouwbare voorlichters word ik dan een ook beetje kriebelig en de media nemen deze leugens, zonder kritische noot, gewoon over. Uitgerekend dán word ik nog achterdochtiger, want er is dus wel tijdelijke schaarste aan bepaalde producten in Nederland. De magazijnen liggen beslist niet vol en zijn zelfs helemaal niet groot genoeg om zoveel voorraad te bevatten. Daar ligt echt niet voor drie weken voedsel op voorraad, hooguit voor enkele dagen, want voorraad kost geld.
Vandaar de extra inkopen. Onze eigen voedselverzekering ligt inmiddels gewoon bij ons thuis in de provisiekast. De komende weken komen wij niet in de problemen. We zijn super voorzichtig.