Dromen & Geheimen
De dag van het vaderland, ik vermoedde al zoiets. Wat er precies gebeurde, ik moet er even over nadenken. Hoe ik mijn dag doorbracht, mijn herinnering is zwak. Hoe het verder zal gaan, wie kan dat zelfs maar raden. Wacht, het wordt me teveel, ik moet toch met mezelf bevriend blijven, ik zet ze nog even op een rijtje. (1) De dag van het vaderland. (2) Wat er precies gebeurde. (3) Hoe ik mijn dag doorbracht. (4) Hoe het verder zal gaan.
Hoewel het twee uur in de middag is, ga ik even slapen in de hoop op een droom. Om vier uur word ik wakker – zonder droom, ik moet het op eigen kracht doen. (1) De dag van het vaderland blijkt de dag van de vrouw. Dat ik zoiets al vermoedde laat zien dat grote onderwerpen (vaderland / vrouw) in mijn brein dezelfde rol spelen. Ik denk aan deze zaken niet vrijwillig, ik moet gedwongen worden door het onderbewustzijn (dat ik probeer te negeren). (2) Wat er precies gebeurde, wil ik natuurlijk niet weten. Ik houd van vage noties in het hoofd van mensen die ik niet goed ken. Zekerheid ontloop ik graag, ik vrees keiharde meningen. (3) Hoe ik mijn dag doorbracht. Er kwamen twee mannen op bezoek. Ze vertelden dat op de velden rond mijn huis 180 schapen kwamen grazen. Er werden dunne afzettingen geplaatst die onder stroom staan. Makkelijk te verplaatsen. Het gebeurde, de woorden werden werkelijkheid. De schapen lopen soms weg als ik passeer – soms komen ze naar me toe. Ik ben geboren in Amsterdam, ik ken de straten. Ik ken de mentaliteit die 'typisch' Amsterdams wordt genoemd. Ik woon sinds 1971 in de Achterhoek, veel langer dan in Amsterdam. Als ik tegen een Achterhoeker zeg dat ik een Achterhoeker ben, schudt hij zijn hoofd en mompelt: 'Jij wordt nooit een Achterhoeker.' Het kan de schapen niets schelen wie of wat ik ben, soms lopen ze weg, soms niet. (4) Hoe het verder zal gaan, weet ik wel. De schapen zullen zich herinneren dat ze soms bang voor me waren, en soms niet. Maar de oorzaak blijft geheim, omdat ze zelf ook geen Achterhoekers zijn.