Afbeelding
Foto:

Hulphond

Een harig poepfabriekje aan een lijn, men noemt het hond. Eigenaren lijken het normaal te vinden dat hun hond zijn neus in mijn kruis duwt, mijn panty's open krabt, een gat in mijn jas trekt met zijn scherpe nagels. Op Facebook lees ik: 'Mijn beste vriend is overleden,' met een foto van de hond. 'Ach gossie,' denk ik 'heb je geen echte vrienden?' Wat weet ik van honden? Niets. En van de liefde voor honden? Helemaal niets.

We vonden dat ze stonk, onze Roos, naar hond. Een geur die niet in onze nestgeur paste. Ik geloof niet dat haar geur veranderd is, maar ik ben het lekker gaan vinden. Hoe is dat mogelijk?

Ik begin de dag, door in kleermakerszit de bench van Roos te openen. Als een blij lam dartelt ze mijn schoot op en knuffelt zich stevig tegen mij aan. Ik krul me om haar heen en kroel en kriebel haar over haar zachte vacht. Ik word hier zo blij van dat ik warempel denk dat het knuffelen met deze labrador puppy het knuffelhormoon oxytocine opwekt. En dat de oxytocine alle negatieve ervaringen en gedachten jegens honden doet smelten.

Laatst liep ik met Roos in mijn armen en fluisterde in haar oor: 'Wat ben je toch een lekker moppie, hobbezakje van me. Ik houd van je.'
Toen schrok ik.

Roos zal later een hulphond worden. Als ze veertien maanden oud is gaat ze terug naar het opleidingscentrum van Hulphond Nederland. Andere hondenbezitters waarschuwen ons collectief als ze horen dat wij straks afstand van haar moeten doen. Dat wás een niet invoelbare abstractie, ik begin me er nu steeds meer bij voor te stellen.

Waarom begint een mens aan zoiets als je niet van honden houdt? Gezellig voor de pubers in huis. De tijdelijkheid is een mooie testcase. Uitstekende begeleiding. Een prachtig doel voor een ander.

Daarnaast blijkt het te brengen: collectieve verliefdheid, wandelen met de kinderen en meer dan ooit buiten zijn.

Al jaren wilde ik mijn leven verbeteren door meer te wandelen. Zonder resultaat. Kennelijk kan je ook het leven veranderen en daarmee je doelen bereiken. Hulphond Roos helpt. Nu ons, straks een cliënt.

Jolien Wilmar