'Verbondenheid, geborgenheid en warmte'
"Verbondenheid, geborgenheid, warmte. Dat zijn voor mij de drie kernwaarden van Noaberhulp." De Lochemse huisarts Jeroen van Huijstee hoeft daar niet lang over na te denken.
"De vrijwilligers van Noaberhulp brengen voor de patiënt en voor de familie eromheen geborgenheid. Ze zorgen voor de band tussen de patiënt, de mantelzorgers, de thuiszorg en de huisarts. Ze hebben een ontzettend warme uitstraling." Een warmte die de praktijk van Jeroen van Huijstee ook uitstraalt. Zesentwintig jaar geleden begon hij in Lochem, eerst vijftien maanden bij een collega. Daarna verhuisde hij naar zijn eigen praktijk. Bij de bouw ervan hield hij al rekening met zijn patiënten: warme kleuren, ruimte voor kinderen. "Kijk", wijst hij, "hier wilde de aannemer een raam maken, zodat wij de patiënten in de wachtkamer kunnen zien. Ik heb daar een vitrine van gemaakt, want dat leidt meer af, dan voelen mensen zich niet zo bekeken." Oog hebben voor de patiënt, daar draait het bij hem om. Zeker in de terminale fase, die zijn speciale aandacht heeft. "Ik houd van dat kwetsbare. In mijn persoonlijk leven heb ik meegemaakt dat een huisarts in de laatste drie maanden van het lijden en sterven maar één keer is geweest. Ik bezoek terminale patiënten soms dagelijks en soms vaker dan dat. Ze krijgen mijn nummer, zodat ze me ook altijd kunnen bellen."
'Batterij opladen'
Wanneer er meer zorg nodig is, kunnen patiënten een beroep doen op Noaberhulp. In de toekomst verwacht Jeroen dat het aantal hulpvragen toeneemt: "Nu geeft de samenleving afgemeten zorg. We zien steeds meer mensen met zware problematiek thuis." Noaberhulp is er niet om medische zorg te verlenen, maar kan wel zorgen dat mensen thuis kunnen blijven in de laatste fase. "De vrijwilliger komt vaak op het moment dat de mantelzorger overbelast raakt. Die kan, wanneer de vrijwilliger er is, even rust pakken. Mantelzorgers moeten hun batterij opladen, want ze hebben hun energie ook nog nodig na deze periode."
'Vanuit gevoel'
"De vrijwilligers van Noaberhulp zijn stuk voor stuk mensen met grote betrokkenheid. Je voelt het gewoon, fenomenaal. Ze werken vanuit hun gevoel. Dat past ook mij: ik ben iemand die alles enorm vanuit het hart doet, ook bij terminale zorg. Uiteindelijk gaat het er bij mensen niet om dat ze bang zijn voor de dood, ze zijn bang voor de weg ernaar toe. Noaberhulp zorgt dat ze zich veilig en geborgen voelen. Het gaat om 'er zijn'. Soms betekent het dat je in een hoekje van de kamer zit, soms zit je op het bed en houd je een hand vast. De vrijwilligers van Noaberhulp zijn mens met die mens. Het zijn mensen met levenservaring, met compassie."