'Een vereniging is tegenwoordig bijna een bedrijf'
Jolanda Kramer (54) groeide op in de sportzaal. Al twintig jaar werkt ze bij de Warnsveldse Sportvereniging (WSV) en al vijftien jaar past ze op kinderen van bezoekers aan het Gelre Ziekenhuis in 'Het Spittaaltje'. "Zo bijzonder is het niet wat ik doe."
"Het verenigingsbloed stroomt door mijn aderen. Mijn grootouders hebben in 1958 de Warnsveldse Sport Vereniging mede opgericht. Eigenlijk ben ik opgegroeid in de sportzaal. Het ging bij ons van generatie op generatie. Mijn grootouders namen mijn moeder mee, mijn moeder nam mij mee en ik nam mijn kinderen en nu mijn kleinzoon mee naar de sportzaal.
Mijn hele familie is actief, vooral in het verenigingsleven. Ik werd met de kinderwagen de zaal in gereden. Het ging volautomatisch eigenlijk. Het was iets vanzelfsprekends. Gemiddeld besteed ik zo'n twintig uur per week aan vrijwilligerswerk.
Mijn tante gaf kleutergym. Op mijn tiende werd ik hulpleiding bij de kleuterlessen. Toen ik kinderen kreeg stopte ik met werken. Op dat moment zochten ze mensen in het bestuur en ben ik bestuurslid geworden. Ik ben penningmeester en doe de ledenadministratie.
De kinderspeelruimte in het ziekenhuis is er voor ouders die naar het ziekenhuis moeten voor een behandeling of bezoek. Ouders zijn vaak heel dankbaar dat het kan. Van baby tot puber, iedereen is welkom.
We werken hier met een club van tien vrijwilligers. Het liefst sta ik hier samen met iemand, maar de laatste maanden hebben we te weinig vrijwilligers.
'Kinderen met een smartphone uit hun virtuele wereld halen'
Mijn kleinzoon gaat altijd mee. Dat is heel praktisch aan dit werk. Ik hoef geen oppas te regelen, het ís oppassen. Het zal wel wennen worden als hij volgend jaar naar de basisschool gaat.
De kunst is om kinderen af te leiden. Het is hier geen ballenbak, maar we hebben genoeg te bieden. Als kinderen met een lach op hun gezicht naar huis gaan, denk ik: daar doe ik het voor. Soms gebeurt het zelfs dat ze niet mee naar huis willen. Dan heb ik het goed gedaan, denk ik dan.
Het is voor mij ontspannen. Even niks aan mijn hoofd. Met kinderen is het eigenlijk altijd gezellig. Oudere kinderen zie je tegenwoordig met een smartphone of iPad. Ook die probeer ik even uit hun virtuele wereld te halen. Even contact maken en wat leuks doen.
Een vereniging is tegenwoordig bijna een bedrijf. Als je alleen al kijkt naar de regels waar je aan moet voldoen. En het moet toch draaien. Achter de schermen zit veel moeite, dat ziet niet iedereen. Verenigingswerk is vooral leuk omdat je het met z'n allen doet. Evenementen bijvoorbeeld zoals het dansspektakel Dance Rhythm in de Hanzehal. Dat is een hoogtepunt. Soms hebben we zes- á zevenhonderd bezoekers en zeventig dansen op een dag. Dat dragen we dan met zo'n 25 vrijwilligers. Dat geeft voldoening. Je bouwt een band op met elkaar. Het geeft positieve energie om het met elkaar te doen.
Dit jaar waren er veel issues die ad hoc moesten worden opgelost. In een stabiel jaar heb je tijd om ook naar de toekomst te kijken. Sport is minder vanzelfsprekend dan vroeger. Vroeger was het een uitgemaakte zaak: meisjes gingen op gym en jongens op voetbal. Tegenwoordig heb je veel meer keus en dus ook meer concurrentie. De vereniging op de kaart houden is een belangrijke factor. Vooral omdat het nou eenmaal in mijn bloed zit."
[APART KADER]
De Zutphense Leeuw
De Zutphense Leeuw bestaat sinds 2016 en is een schriftelijk eerbetoon aan een inwoner van Zutphen of Warnsveld die zich onbaatzuchtig inzet voor de Zutphense samenleving. Sinds 2016 zijn er al 42 Zutphense Leeuwen gepubliceerd in Contact. Wilt u alle Zutphense Leeuwen zien? Ga dan naar onze Zutphense Leeuwengalerij op: www.contactzutphen/de-zutphenseleeuw.
Vanaf volgend jaar zal de Zutphense Leeuw niet meer elke maand maar onregelmatig verschijnen.