Luidruchtige steenmarter
Vorige week donderdag is het begonnen. De jongste dochter zit rustig voor de tv als er plotseling lawaai uit de keuken komt. Niet uit de keuken zelf, maar vanaf het plafond in de keuken. Normaal in de winter horen we wel vaker getrippel. Muizen lopen over het plafond van de keuken en onder de planken op de verdieping. Als u betonnen vloeren heeft vindt u dat vast vreemd, maar mensen met houten plafonds kennen dat waarschijnlijk wel. Als je de boel maar goed dicht hebt zitten blijven ze wel buiten, nou ja… binnen.
Maar dit keer was het geluid wel heel erg luid. Eerst wordt mevrouw Bombeld erbij geroepen en toen ik, als enige man des huizes. Het verbaast mij niet als zich een steenmarter tussen de plafonds bevindt en daar heb ik niet veel zin in. Doorlekplekken van urine of misschien sleept hij wel een stinkende prooi naar binnen. Het is direct tijd voor actie.
Staand op de keukentafel sla ik stevig tegen het gips. Even is het geluid weg, maar een minuut later gaat het beest vrolijk verder. Dan doen we het dubbelop. Dochterlief stampt boven en is sla van onder. Het helpt, het is stil. Maar vijf minuten later is het beest er alweer. In een boek van Henk Spaan las ik ooit hoe ze steemarters op het Franse platteland aanpakken. Beesten in de schoorsteen? Schiet van onderen met een jachtgeweer recht naar boven. Een zeer effectieve methode, maar mij toch iets te robuust.
Ik schakel over op de hond. Niet dat we er eentje hebben, maar hondengeluid is zo gevonden op het worldwide web. De dochter zorgt dat zo'n draadloze luidspreker gekoppeld is en zo beweeg ik met het heftig blaffende en keffende apparaat langs het plafond. Ik zal hem leren, rotbeest. Deze gevaarlijke hond is vlakbij. Maar ja, het is bijna bedtijd en ik heb ook niet zo'n zin hier een nacht te blijven staan. Wij gaan naar bed en het beest duidelijk niet. Het worden onrustige uren.
De volgende dag schakel ik over op het grove werk. Onder de tv staat zo'n soundbar en die zwarte balk kan een hoop herrie produceren. Ik koppel dat apparaat los en plaats het op de eerste verdieping. Met de voorkant naar beneden, dat dreunt lekker. En op de app selecteer ik hardrock, het geluid op 10. En als het apparaat begint te dreunen zit dochterlief plotsklaps rechtop in bed. "Ben je wel goed bij je hóóóófd?" Maar ik laat mij niet kennen. Twee dagen lang dreunt de meest onbegrijpelijke en afgrijselijke muziek door onze woning. Iedereen is inmiddels stapeldol en die steenmarter waarschijnlijk ook. Want die is met de noorderzon vertrokken.